အခန္း(၁၃)
လူ႕ဘဝအဓိပၸါယ္ႏွင့္ကိုရင္သာဂိ
လူအလုပ္ မရွိေတာ့ ေပြ၏၊ စိတ္အလုပ္ မရွိေတာ့ ေလ၏…လူၾကီးသူမမ်ား၏မွတ္သားစရာ
ေလးတခြန္းနဲ႕
အတူ ေလာကၾကီးရွိဘဝ ဟူေသာ စကားလုံး၏ အဓိပၸါယ္ကိုစဥ္းစားၾကည့္
လိုက္ခ်င္သည္။ ဘဝ၏ အဓိပၸါယ္ ကိုဥာဏ္မွီသေလာက္ ဖြင့္ဆိုၾကည့္ခ်င္သည္။ယေန႕အ
ျပီးသတ္ဖတ္မည္ ဟု စိတ္ကူး ထားေသာ
စာအုပ္ကိုလွမ္ၾကည့္လိုက္ျပီးမွစာေၾကာင္းမ်ားကိုျမင္၍
စိတ္ပ်က္သြားဟန္ျဖင့္ျပန္ပိတ္ လိုက္သည္။ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေလာင္ေနေသာ
ေန၏အပူရွိန္ႏွင့္အတူ တျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္လာေသာ ေလသည္
ကိုရင္သာဂိ သီတင္းသုံး ေနထိုင္ရာ
ေက်ာင္းၾကီး၏ ေလသာျပဴတင္းေပါက္ကို ေက်ာ္ျဖတ္၍ တခ်က္ေဝွးရမ္းသြားသည္။
၄င္းေဝွ႕ယမ္းသြားေသာေလေျပတခ်က္ႏွင့္အတူ ကိုရင္ သာဂိ၏စိတ္အစဥ္ပါေမ်ာပါသြားေလသလားဟုထင္ရသည္။ဖတ္လက္စ
စာအုပ္ကိုေဘးတြင္ခဏခ်ထားခဲ့ျပီး ေက်ာင္းေအာက္သို႕ဆင္းလာသည္။
ကိုရင္သာဂိသည္ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ်အခ်ိန္ရလွ်င္ရသလိုစာဖတ္ျခင္း၊
ေက်ာင္းတြင္း
ေဝယ်ဝစၥမ်ားလုပ္ျခင္း၊ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေလာကီအေရး
ေလာကုတၱရာအေရးုမ်ားေဆြးေႏြး
ေမးျမန္းျခင္းစသည္္တို႕ျဖင့္ပင္
အခ်ိန္ကိုကုန္လြန္ေစခဲ့သည္။ထို႕ေၾကာင့္ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ်
လုပ္ကိုင္ေနရေသာ အလုပ္မ်ားကို ပုထုဇဥ္လူသားပီပီ ျငီးေငြ႕စျပဳလာသည္။ငါဟာ
ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ်ဒီအတုိင္းပဲ သြားေနေတာ့မွာလား၊ ငါကိုရင္ဝတ္လာတာဘာေၾကာင့္ဝတ္လာတာလဲ၊
ျပီးေတာ့ငါလူျဖစ္လာတာကေရာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာတာလဲ၊လူရယ္လို႕ျဖစ္လာရင္လူေလာကမွာဘာေတြလုပ္ရမွာလဲ၊
လူ႕ဘဝရဲ႕အဓိပၸါယ္ဆို
တာဘာလဲ၊ျပီးေတာ့ငါ့ဘဝကေရာအဓိပၸါယ္ေတြရွိေနျပီလား
စသည္ျဖင့္ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ထုတ္၍
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေမးသည္။လူ႕ဘဝရဲ႕အဓိပၸါယ္ဟာဘာလဲဆိုတဲ႕အေျဖကိုထုတ္ဖို႕အတြက္လူဆိုတာဘာလဲ၊
ဘဝဆိုတာဘာလဲ၊အဓိပၸါယ္ဆိုတာကေရာဘာလဲ၊အဲ့ဒိသုံးခုဘယ္လိုေပါင္းစပ္ျပီး
လူဘဝရဲ႕အဓိပၸါယ္ ဒါမွ မဟုတ္
အဓိပၸါယ္ ရွိတဲ့လူဆိုတာဘယ္လိုျဖစ္သြားတာလဲ….။အင္း…ေလ့လာမိသေလာက္စာေပမွာေတာ့
ကုသလာကုသလံ မနတိဇာနာတီတိ မနုေႆာ
ကုသိုလ္နဲ႕အကုသိုလ္ကိုခဲြျခားေဝဘန္နိုင္တဲ့အတြက္ လူလို႕ ေခၚတယ္။ဒါကျဖစ္နိုင္ပါ့မလား…ဒို႕ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအတြက္ေတာ့
လက္ခံေကာင္း လက္ခံ နိုင္သလို ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ နိုင္တယ္။ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ဆိုတာကို
ဗုဒၶပဲေဟာခဲ့တာ။ ဗုဒၶဘာသာဝင္မဟုတ္တဲ့လူေတြလဲလူေတြပဲ။
မဟုတ္ေသးဘူး.. မဟုတ္ေသးဘူး… ဒီရွင္းလင္းခ်က္ၾကီးက ကုသိုလ္နဲ႕ အကုသိုလ္ကိုမခဲြတတ္ရင္ကို
လူ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို
သက္ေရာက္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမဆန္လိုက္တာကြာဆိုတဲ့စကားလုံးေတြ၊
လူပီသတယ္ ဆိုတဲ့စကားလုံး ေတြကို ျပန္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ လ ဲ
ဒီဖြင့္ဆုိခ်က္က မွန္ေနျပန္ေရာ။
ဟုတ္တယ္…လက္နက္အားကိုး၊ အာဏာအားကိုး၊ ဂုဏ္အားကိုး၊ ရာထူးအားကိုး၊
ကိုယ့္မွာရွိတဲ့အစြမ္းအစနဲ႕
ကိုယ့္ ေအာက္နိမ့္က်တဲ့ သူေတြကို နိုင္ထက္စီးနင္း လုပ္ခ်င္တဲ့
လူမ်ိဳးေတြ၊ အကုသိုလ္လို႕ေခၚတဲ့
မတရားမႈေတြကိုပဲ လုပ္ခ်င္ေနတဲ့လူေတြကို လူမဆန္လိုက္တာလို႕
သုံးႏႈန္းေျပာဆိုၾကတယ္။ ဒီရႈေဒါင့္က
ၾကည့္ရင္ေတာ့ ကုသိုလ္နဲ႕ အကုသုိလ္က ိုခဲြျခားျပီး သိတဲ့လူကိုမွ
လူလို႕ေခၚတယ္ ဆိုတာျဖစ္နိုင္တယ္။
ေဟာ..ျပီးေတာလဲ ဒုကၡေရာက္သူကို ကရုဏာထားတဲ့သူ အၾကင္နာ
တရားၾကီးမားတဲ့သူ ေတြကိုက်ေတာ့လဲ
လူပီသတယ္ လုိ႕ ဆိုၾကျပန္ေရာ။ ျဖစ္သင့္ပါတယ္.
.ျဖစ္သင့္ပါတယ္. ဟုတ္တယ္.ကုသုိလ္နဲ႕
အကုသိုလ္
ကိုခဲြျခားေဝဘန္ သိတတ္မွသာလွ်င္ လူလို႕ေခၚတယ္ဆိုတဲ့
သေဘာတရားဟာ ဒီရႈေထာင့္က
ေနၾကည့္ရင္
သိပ္ျဖစ္သင့္တယ္. မွန္ကန္မႈရွိတယ္လို႕ သတ္မွတ္နိုင္တဲ့
အဆင့္မွာရွိတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ
အမည္ခံျပီး
လူသတ္္ မုဒိန္းမႈက်ဴးလြန ္ခိုးဆိုးတိုက္ခိုက္ေနတဲ့
လူေတြရွိသလို၊ အျခားဘာသာကေနျပီး
မိမိရဲ႕ေမတၱာတရားနဲ႕ကမၻာေလကၾကီးကို
ကုစားေနတဲ့လူေတြ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေစတဲ့လူေတြ.အမ်ားၾကီးရွိတယ္..
ဟုတ္တယ္..လူဆိုတာကုသိုလ္အကုသိုလ္ခဲြျခားျပီးသိတတ္နားလည္မွလူလို႕ေခၚလို႕ရမယ္..ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္
ေတာ့လူမည္ကမတၱဆိုတဲ့အတိုင္းပဲျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့။တခုေတာ့ရွိတယ္
ကုသိုလ္ဆိုတဲ့စကားလုံးကိုေတာ့ ဘုရားရွိခိုးတာ
ပုတီးစိတ္တာဘုရားပန္းကပ္လွဴဒါန္းတာေလာက္ကိုပဲ ကုသိုလ္လို႕မသတ္မွတ္ပဲ ကုသိုလ္ဆိုတာ
မိမိ သူတပါးအက်ိဳးမ်ားေစမဲ့အလုပ္ကို ေစတနာပါပါနဲ႕လုပ္တာလို႕ေတာ့
ငါကိုယ္တိုင္နားလည္ေနဖို႕လိုတယ္..။
ျပီးေတာ့ အတၳာနတၳံ မနတိ ဇာနာတီတိ မႏုေႆာ-
အေၾကာင္းအက်ဳိးး၊ အေကာင္းအဆိုးကို
ခဲြျခား
ေဝဘန္နိုင္တဲ့အတြက္ လူလို႕ေခၚတယ္တဲ့။ ဒါကေရာ.. ဘယ္လိုလဲ…
ျဖစ္သင္ပါ့မလား…ေလာကမွာ
အေၾကာင္းအက်ိဳး
အေကာင္းအဆိုးကို မခဲြျခား မေဝဘန္နိုင္ပဲ
ဆင္ကန္ုးေတာတိုးသလို ဘဝကိုေလ်ာက္
လွမ္းေနတဲ့
လူေတြလဲ ေလာကမွာ အမ်ားၾကီးပဲ။ သူတို႕ကိုလဲ
လူလို႕ပဲေခၚတာပါပဲ။ဘာေၾကာင့္အေၾကာင္း
အက်ိဳး
အေကာင္းအဆိုး ကိုနားလည္ခဲြျခားေဝဘန္နိုင္မွ လူလို႕ေခၚတယ္လို႕
ေျပာရတာလဲ။ ေအာ္ဟုတ္ျပီ
ဟုတ္ျပီ…
ဒါလဲျဖစ္နိုင္တယ္၊ ျဖစ္သင့္တယ္။ ေလာကမွာလူေတြ
သုံးႏႈန္းေနတဲ့ လူစင္မွီေအာင္ေတြးနိုင္
ေခၚနိုင္တဲ့လူ
မဟုတ္ပါဘူးဆိုတဲ့ စကားလုံးတခုရွိတယ္။ အေၾကာင္းအက်ိဳး
အေကာင္းအဆိုး ကိုခဲြျခားေဝ
ဘန္
သိနိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ လူေတြကို လူစင္မမွီလို႕
သုံးၾကတာပဲ..။ ဒီအေျဖ ကိုထုတ္ရမယ္
ဆိုရင္ေတာ့..
လူရယ္လို႕
ျဖစ္လာျပီးမွ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆုိးကို
မခဲြျခားနိုင္ဘူး၊ မေဝဘန္နိုင္ဘူး၊ မသုံး
သပ္နိုင္ဘူး
ဆိုရင္ ဒီလူဟာ လူမည္ကာ မတၱမွ်ပဲျဖစ္ျပီး လူစင္မမွီဘူးလို႕
ေခၚရမွာေပါ့… လူပီသခ်င္ရင္
ေနရာတိုင္းမွာ
အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆုိးကို သုူ႕ေနရာနဲ႕သူ
ခဲြျခားသိျမင္နိုင္ဖို႕လိုတယ္၊ ဟုတ္
တယ္။
လူဆိုတာဒါပဲ….။ ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္၊ ကိုယ္စည္းမ်ဥ္းနဲ႕ကို
အံကိုက္မႈရွိမရွိ ယုတၱိရွိ မရွိ စမ္းစစ္
သည္၊
ဆင္ခ်င္သည္၊ ေတြးေတာသည္၊ ထို႕ေနာက္ ကိုယ္ထုတ္တဲ့
အေျဖကို ကိုယ့္ဘာသာ လက္ခံထား
လိုက္သည္။
ေလပူမ်ား ဒလဆက္တိုက္ခတ္ေနသည့္ၾကားမွ ေလႏုေအးေလးတခ်က္က အလစ္ဝင္ေမႊ႕လိုက္၍ ၾကည္ႏူးမႈ
အခ်ိဳ႕ ကိုရရွိလိုက္သည္။ ေက်ာင္းပရဝုဏ္အတြင္း၌
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေတြးရင္း ေတာရင္းျဖင့္
အတန္ငယ္
ေညာင္းညာ လာသလိုရွိသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းေနာက္ေဖးရွိ
စမ္းေခ်ာင္းကေလး အနီးရွိ ခုန္တန္း
လ်ားေလး
သို႕ဦးတည ္ေလ်ာက္လွမ္းခဲ့သည္။ ခုန္ေပၚတြင္
ထိုင္ရင္းႏွင့္ ေက်ာင္းပတ္ပတ္လည္တြင္ဝိုင္းရံ
လွ်က္ရွိေသာလယ္ကြင္းမ်ားကိုတေမွ်ာ္တေခၚၾကီးလွမ္းၾကည့္သည္။
ထို႕ေနာက္ေတြးလက္စအေတြးစ ေလးမ်ားေခါင္းထဲသို႕ျပန္ဝင္လာသည္။ ဘဝဆိုတာကေရာဘာလဲ၊
ဘာေၾကာင့္ ဘဝ လို႕ ေခၚတာလဲ..စာေပမွာေတာ့ ဘဝနံ ဘေဝါ-ျဖစ္ျခင္းသေဘာတရားဟာဘဝပဲ..ဘာေတြျဖစ္တာလဲ…ရုပ္နာမ္
ဓမၼသခၤါရေတြျဖစ္တာ…ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာတရားေတြပါမွေတာ့ ကၽြဲကူးေရပါနည္းအတိုင္း
ပ်က္တယ္ ဆိုတဲ့သေဘာတရားေတြလဲ ပါလာရတယ္.. ဒီေတာ့ ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ သခၤါရေတြ
ျဖစ္လာျခင္း ပ်က္သြားျခင္း သေဘာကိုပဲ ဘဝလို႕ေခၚတာ… ဘယ္အခ်ိန္ကေန ဘယ္အခ်ိန္ထိ
ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ဘဝလို႕ေခၚတာလဲ…အမိဝမ္းတိုက္ထဲမွာစျပီး ကလလေရၾကည့္တည္ျပီး
ေနာက္ဆုံးကြယ္လြန္တဲ့ အခ်ိန္အထိကို
ဘဝလို႕ေခၚတာေပါ့…အတိုခ်ဳပ္ျပီးရွင္းရွင္းေလးေျပာရရင္ေတာ့ ေမြးဖြားျပီးအခ်ိန္ နဲ႕
မေသခင္စပ္္ၾကားမွာ ျဖစ္ပ်က္မႈအားလုံးကို ဘဝလို႕ေခၚတာပဲ…
လူမိန္းမရဲ႕ဝမ္းဗိုက္မွာပဋိသေႏၶေန
ရင္
လူ႕ဘဝဆိုတာျဖစ္မယ္… ေၾကာင္မရဲ႕ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ
ပဋိသေႏၶေနရင္ ေၾကာင္ဘဝဆိုတာျဖစ္မယ္..
လူ႕ဘဝ
ဆိုတာကေတာ့ ဟုတ္ျပီ အဓိပၸါယ္ဆိုတာကဘာလဲ..
အဓိပၸါယ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကိုမေလ့လာဖူးေသး
ဘူး…
ၾကားဖူး ျမင္ဘူး သုံးဖူး သေလာက္ကေတာ့ အဓိပၸါယ္ဆိုတာ
ရွင္းလင္းခ်က္… ေျဖရွင္းခ်က္…ဖြင့္
ဆိုခ်က္…
အႏွစ္သာရ…. အက်ိဳးတရား… ျပီးေတာ့…
ျပီးေတာ့… ေတြးရင္း ေတြးရင္းျဖင့္ ေခါင္းထဲ တြင္ မူး ေဝသလိုလိုပင္
ျဖစ္သြားသည္။ထို႕ေၾကာင့္ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ားေျပေလ်ာ့သြားေစရန္ ေခါင္းကို ခပ္စပ္စပ္ကေလး
ဘယ္ညာရိမ္း၍ ရမ္းခါလိုက္သည္။
ကဲ…ျဖစ္ျခင္တာျဖစ္ပါေစေတာ့ မရွင္းတာကို ညက်မွ ဆရာေတာ္ကို
ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းေတာ့မယ္..
အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့
အဓိပၸါယ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို အႏွစ္သာရ လို႕ပဲ ခဏ
မွတ္ထားျပီး ကိုယ့္ေမးခြန္း
ေတြကိုယ္တိုင္
ထပ္ေျဖလိုက္ဦးမယ္ ဟုစဥ္းစားလိုက္သည္။ ထိုင္ခုံေပၚမွ
ခဏဆင္း၍ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ
စီးဆင္းေနေသာ
စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလး အတြင္း ေရအနည္းငယ္ကို ညာဘက္လက္ျဖင့္
အနည္းငယ္မယူ
ျပီး
ဂုတ္ေက်ာတြင္ သပ္ခ်လိုက္သည္။ အနည္းငယ္ လန္းဆန္းသလို
ရွိသြားသည္။ ထို႕ေနာက္အသက္ကို
ခပ္ျပင္းျပင္း
ေလးတခ်က္ ရွဴလို္က္သည္။ ပို၍ လန္းဆန္း
လာသလိုရွိသြားသည္။ ဘဝမွာ ေမာပန္းမႈေတြ
ႏြမ္းနယ္မႈေတြ
ခက္ခဲမႈေတြ ၾကမ္းတမ္းမႈေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေတြ႕လာျပီဆိုရင္
အဲ့ဒါေတြအားလုံးကိုခဏတာ
ေမးထားလိုက္
သာဂိ… အနားယူပါ.. အပန္းေျဖပါ… အသက္ကိုဝေအာင္ရွဴပါ…
လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ား
ဟာ
ဘဝကို တန္ဖိုးမထားတာလား... အဲ့ဒိဘဝဆိုတဲ့အရာ
အနားယူေပးရတယ္ အပန္းေျဖေပးရတယ္..
အသက္
ရွဴတ့ဲအလုပ္ကို လုပ္ေပးရတယ္ဆိုတာကို
နားမလည္တာလားမသိဘူး သာဂိရဲ႕….ႏြားေက်ာင္း
သားဘဝျဖင
့္ ေက်ာင္းသို႕ မၾကာမၾကာလာ၍
ဝတ္ၾကီးဝတ္ငယ္ျပဳစုေပးစဥ္ ကာလမ်ားက ဆရာေတာ္
မိန္႕ၾကားခဲ့သည့္
စကားမ်ားကို ျပန္လည္ၾကားမိသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ အေတြးေပါင္း မ်ားစြာအနဲ႕အတူ
ပင္ပန္း
ႏြမ္းနယ္မႈမ်ားကို ေျဖေလွ်ာ့ရန္အတြက္ အသက္ကို
ခပ္ျပင္းျပင္း ရွဴရွိဴက္ျခင္းစသည္ကို ျပဳမိခဲ့
ျခင္းျဖစ္သည္။
ဘဝမွာ ေမာပန္းမႈေတြ တဲ့ လာျပန္ျပီ ဒီဘဝ
ဆိုတဲ့ စကားလုံးနဲ႕ ငါနဲ႕ကေတာ့ျမန္ျမန္
မရွင္းရင
္ မလြယ္ဘူး.. အဓိပၸါယ္ဆိုတာကို အႏွစ္သာရ
လို႕ငါကလကၡံထားတယ္ဆိုေတာ့ အႏွစ္သာရ
ဆိုတာဘာလဲ…
အႏွစ္သာရ ဆိုတာ အက်ိဳးအျမတ္ ရလာဒ္…
တန္ဖိုး.. ေကာင္းေသာအက်ဳိးတရား…
ဒါဆိုဆိုရင္
အဓိပၸါယ္နဲ႕ အႏွစ္သာရယ္ တန္ဖိုးရယ္တူသလား…။
ေခါင္းထဲတြင္ ရွင္းသြား လင္းသြားသ
ကဲ့
ခံစားလိုက္ရျပီး ဟုတ္တယ္…
တူတယ္ ဟုမိမိကို္ယ္ကို
အေျဖျပန္ေပးမိသည္။
ဒါဆိုရင္ လူရယ္..ဘဝရယ္..အဓိပၸါယ္ သုံးခုကိုေပါင္းလိုက္ရင္ ဘယ္လိုသေဘာတရားကိုသက္
ေရာက္သြားနိုင္မလဲ…အဲ့ဒိ
အေျဖကို ေျဖနိုင္ရင္ ငါလိုခ်င္တဲ့ လူ႕ဘဝရဲ႕
အဓိပၸါယ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႕ ငါ
သိနိုင္ျပီ…
ဟုေတြးရင္း ေလးလန္ေသာ အေတြးမ်ားကို
ဆက္ေတြးရန္ မဝံ့မရဲျဖစ္ဟန္ျဖင့္ သက္ျပင္း
ပူၾကီးတခ်က္ကို
ခပ္ျပင္းျပင္း မႈတ္ထုတ္လုိုက္သည္။
ပင္ပန္းလြန္း၍ကိုယ့္အေတြးနွင့္
ကိုယ့္အေမးကိုပင္ကိုယ္တိုင္ေရွာင္ေျပးခ်င္သလိုျဖစ္လာသည္။
သို႕ေသာ္ ေတြးရမယ္.. မေတြးလို႕မရဘူး.. လူ႕ဘဝဆိုတာ ဘယ္လိုေတြးတယ္ ဘယ္ေလာက္ေတြးတယ္
သို႕ေသာ္ ေတြးရမယ္.. မေတြးလို႕မရဘူး.. လူ႕ဘဝဆိုတာ ဘယ္လိုေတြးတယ္ ဘယ္ေလာက္ေတြးတယ္
ဆိုတဲ့
အေပၚမူတည္ျပီး တိုးတက္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့အရာ
တစ္ခုျဖစ္တယ္.. ဟုတ္တယ္ ငါေရွာင္ေျပး
လို႕မျဖစ္ဘူး။
အခက္အခဲနဲ႕ အက်ပ္အတည္းဆိုတာ လူ႕ဘဝရဲ႕စိန္ေခၚသံ
လည္းျဖစ္တယ္။ လူဆိုတာ
ဘဝရဲ႕
စိန္ေခၚမႈကို ျပန္ျပီး လက္ခေမာင္း ခတ္နိုင္ရမယ္……
စသည္…စသည္ျဖင့္………………………..
ခက္ခဲေသာေလးနက္ေသာပုစၦာမ်ား၊
ေတြးေခၚစရာမ်ား၊ စဥ္းစားၾကံစည္စရာမ်ားကိုေတြ႕လွ်င္ ေရွာင္ေျပး
ေလ့ရွိေသာ
မိမိ၏အက်င့္ကို ထိန္းေက်ာင္းေနက် ျပဳျပင္ေနက်အတုိင္း
ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္လိုက္သည္။ဲ
လူမိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕
ဝမ္းထဲကေန ေမြးဖြားလာျပီး မေသဆုံးခင္ ကာလအေတာအတြင္း
အႏွစ္္သာရရွိ
ေအာင္
တန္ဖိုးရွိေအာင္ ေနထိုင္သြားနိုင္တာကိုပဲ…
တန္းဖိုးရွိတဲ့လူ၊ အႏွစ္သာရရွိတဲ့လူ၊ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့လူ
လို႕ေခၚတာလား….
ဒါဆိုရင္ လူ႕ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရဆိုတာဘာလဲ၊
တန္ဘိုးဆိုတာဘာလဲ၊ အဓိပၸါယ္ရွိ
ေအာင္
ဘယ္လိုေနထိုင္ က်င့္ၾကံ ေျပာဆိုရမွာလဲ…. လူဘဝမွာ
စည္းစိမ္ေတြရစ္၊ အေပ်ာ္အပါးေတြခံစား၊
တန္ခိုးအာဏာ
ပါဝါေတြခ်ဲ႕ထြင္၊ အေခၽြအရံ အသင္းအပင္းေတြနဲ႕
သူ႕ကိုကိုယ္က ေျမွာက္စားလိုက္
ကိုယ္ကသူ႕ကိုျပန္ေျမွာက္လိုက္နဲ႕
ေနနိုင္တာဟာ ဘဝရဲ႕အႏွစ္သာရလား…
မဟုတ္ဘူး.. ဒါေတြဟာ
ဘဝရဲ႕
အႏွစ္သာရမဟုတ္ဘူး… အႏွစ္သာရဆိုတာ ေရရွည္ခံရမယ္..
ထာဝရျဖစ္တည္မႈရွိရမယ္… ဒါေတြ
ဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ ေရရွည္တည့္တံ့နိုင္တဲ့အရာ ေတြမဟုတ္ဘူး….
လူ႕ဘဝဆိုတာ အျမဲတန္းေပ်ာ္ရႊင္
အျမဲတန္း
ေအာင္ျမင္ အျမဲတန္း အထက္တန္း က်ေနတယ္ဆိုတာမရွိဘူး….ျပီးေတာ့
ဒါေတြကိုလုပ္နိုင္ေန
တဲ့သူေတြ၊
ရရွိေနတဲ့သူေတြကေရာ အျမဲတန္းစိတ္ခ်မ္းသာေနရလာ...
မဟုတ္ဘူး… အျမဲတန္းမဟုတ္
ဘူး…
ဘယ္ေလာက္ပဲ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ အျခံအရံေတြေပါေပါ…
အျမဲတန္းစိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရ
တယ္
လို႕မၾကားဖူးဘူး… သူေဌးလည္း သူေဌးအေလွ်ာက္ ရွင္ဘုရင္လဲ
ရွင္ဘုရင္အေလွ်ာက္ စိတ္ညစ္
စရာ..
မေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြရွိေနတာပဲ.. သူတို႕ကမွ သူတို႕ရဲ႕
စည္းစိမ္အာဏာေတြကို တေန႕ဘယ္သူက
မ်ား
သိမ္းပိုက္သြားေလမလဲ.. ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးနဲ႕ပက္ပင္းတိုးျပီး
ေပ်ာက္ဆုံးသြားေလမလားနဲ႕ စိုးရိမ္ပူပန္
ေနရေသးတယ္…
အဲ့ဒိေတာ့ ဒါေတြဟာ လူ႕ဘဝရဲ႕
အႏွစ္သာရမျဖစ္နိုင္ဘူး၊ တန္ဖိုးလည္းမျဖစ္နိုင္ဘူး၊
ဒါေတြေၾကာင့္
လူဘဝဟာ အဓိပၸါယ္ရွိသြားတယ္ဆိုတာလဲ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ျပီးေတာ
့ငါဟာ လူ႕ဘဝမွာ ဘာ
ေၾကာင့္
ေန႕စဥ္ ရွင္သန္ေနရတာလဲ.. ဘာေတြကိုလိုခ်င္လို႕လဲ….
ဘာေတြကိုလုပ္ခ်င္လို႕လဲ… ဘာေတြ
လုပ္စရာရွိလို႕
ရွင္သန္ေနတာလဲ… ေန႕စဥ္စာဖတ္ဖို႕လား…
မဟုတ္ေသးဘူး… စာဖတ္တယ္ဆိုတာ…
စိတ္အတြက္
ေဖ်ာ္ေျဖမႈနဲ႕ ေလ့လာမႈတခုပဲ… လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ ဆိုေပမဲ့
လုပ္ကိုလုပ္ရမဲ့အလုပ္ေတာ့မ
ဟုတ္ဘူး
ထင္တယ္… .ျပီးေတာ့ ေဝယ်ာဝစၥေတြလုပ္ဖို႕
ရွင္သန္ေနတာလား… ဒါလဲမဟုတ္ေသးဘူး…
ေဝယ်ာဝစၥလုပ္တယ္
ဆိုတာ ကုသုိလ္ရတဲ့အလုပ္တခုပဲ ဒါေပမဲ့… ဒါေပမဲ့…
ငါ့ဘဝတေလွ်ာက္လုံး ဒါေတြ
ခ်ည္းလုပ္ျပီး
ေသသြားရမယ္ ဆိုရင္ လဲ ဟုတ္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး…. ငါဟာ
လူ႕ဘဝ ဆိုတာၾကီးကို
ဘာမွန္းမသိ
ညာမွန္းမသိနဲ႕ ေရာက္လာခဲ့တယ္… အခုေတာ့
မျဖစ္ခ်င္ဘူး ဆိုလဲ လူသားတစ္ေယာက္
ေတာ့ျဖစ္ေနျပီ…
လူသားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ဘာေတြ ကိုလုပ္ဖို႕လိုလဲ…. သီလ
ေတြခ်ည္းပဲေဆာက္
တည္
ေနရမွာလား.. ဒါန ေတြခ်ည္းလုပ္ေနရမွာလား.. ဘာဝနာ
ေတြခ်ည္းပြားမ်ားေနရမွာလား….မဟုတ္
ဘူး
ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ
လုပ္ေနရုံေလာက္နဲ႕ေတာ့……၊ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္…ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ
ဆိုတာ
လူရယ္ လို႕ျဖစ္လာရင္ လုပ္ကိုလုပ္ရမဲ့ တာဝန္
တစိတ္တေဒသေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္… ဒါေတြ
ကိုလုပ္ေနရုံေလာက္နဲ႕
ငါ့ဘဝ ျပီးျပည့္စုံျပီလို႕ တြက္လို႕
မရေသးဘူး…လုပ္ရမယ္..ငါအမ်ားၾကီး လုပ္စရာ
ေတြရွိေသးတယ္….ျပီးေတာ့
အဘခ်ိဳေျပာခဲ့တဲ့…။
အေတြးစမ်ားက လုံးဝမပ်က္ေသး…ဆက္လက္
ေတြးေနေသးသည္..သို႕ေသာ္ ကိုယ္တိုင္ေတြး
ေနေသာ အေတြးမ်ားကို ကိုယ္တိုင္မဖ်က္နိုင္… မေျဖနိုင္ေသးခင္မွာ ရုတ္တရက္မူးလဲသြားသည္။ လူက
သာ လဲက်သြားေသာ္လည္း ကိုရင္သာဂိ၏ အေတြးစမ်ားက မပ်က္ေသး၊ ဆက္လက္ ေတြးေတာေနဆဲ။
ေနေသာ အေတြးမ်ားကို ကိုယ္တိုင္မဖ်က္နိုင္… မေျဖနိုင္ေသးခင္မွာ ရုတ္တရက္မူးလဲသြားသည္။ လူက
သာ လဲက်သြားေသာ္လည္း ကိုရင္သာဂိ၏ အေတြးစမ်ားက မပ်က္ေသး၊ ဆက္လက္ ေတြးေတာေနဆဲ။
ငါ့မွာ
အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး လုပ္စရာ ရွိေသးတယ္… ငါေပြေနလို႕
မျဖစ္ဘူး… ငါေလေနလို႕ မျဖစ္ဘူး…
လူအလုပ္
မရွိေတာ့ ေပြတယ္.. စိတ္အလုပ္ မရွိေတာ့ ေလတယ္…
မေပြေအာင္ မေလေအာင္လူကိုေရာ
စိတ္ကိုပါ
အလုပ္ ေပးထားရမယ္…ဟုတ္တယ္…..။
လူအလုပ္
မရွိေတာ့ ေပြတယ္၊ စိတ္အလုပ္မရွိေတာ့ ေလတယ္၊
ငါ့ရဲ႕ လူကိုေရာ စိတ္ကိုပါ အလုပ္ေပးရ
မယ္..အလုပ္ေပးရမယ္..အလုပ္ေပးရမယ္….။
က်ယ္ေလာင္စြာ
ဟစ္ေအာ္လိုက္ေသာ ကိုရင္သာဂိ၏ အလုပ္ေပးရမယ္ ဟူေသာ
အသံေၾကာင့္ မိဘမ်ား
ႏွင့္
ဆရာေတာ္ပါ စိတ္ခ်မ္းသာသြားရသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ကိုရင္သာဂိ
အေတြး မ်ားလြန္း၍ မိမိ၏
အေတြးကို
မိမိ ထိမ္းမထားနိုင္ေတာ့ပဲ လဲက်ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္
လူလဲေသာ္လည္း အေတြးမ်ားက
မလဲ၊
အသိတရားမ်ားက မလဲ၊ အသိတရားမ်ား လဲယိုင္ျခင္းမရွိဘဲ
ေမ့ေမ်ာေနသူ ဟု ပင္ဆိုရလိမ့္မည္။
ကိုရင္…
စိတ္ကိုထိမ္းပါကိုရင္… ေရာ့ ေရေသာက္လိုက္… ဆရာေတာ္က
ေရတခြက္ထိုးေပးသည္။ အား
လုံးကို
ကိုရင္သာဂိက ေဝွ႕ယမ္းျပီးစိုက္ၾကည့္သည္။
ဖခင္၏စိုးရိမ္ေသာမ်က္ႏွာ၊ မိခင္၏ပူပန္ေသာ
အေနအထား၊
ဆရာေတာ္၏ ၾကင္နာေသာ မ်က္ဝန္း၊ ၄င္းတို႕ၾကားမွာ
ကိုရင္သာဂိက မ်က္ႏွာငယ္ေလး
ႏွင့္
ဆရာေတာ္အား လက္အုပ္ခ်ီလိုက္သည္။
ကိုရင္သာဂိ..ကုိရင္စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္..ဆိုတာတပည့္ေတာ္ သေဘာေပါက္နားလည္ပါ
တယ္…
ဒါေပမဲ့ အခုခဏေလး… လူကိုေရာ စိတ္ကိုပါ ဘာမွမလုပ္ခိုင္းဘဲ.
.ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနလိုက္ဦး…. ခ
ဏ
ေနရင္ တပည့္ေတာ္ျပန္လာခဲ့မယ္.. ဟုမိန္႕ျပီး ဆရာေတာ္
လွည့္ထြက္သြားသည္။ ကိုရင္သာဂိလည္း
ဆရာေတာ္
အမိန္႕ရွိခဲ့သည့္ အတိုင္း လူကိုေရာ စိတ္ကိုပါ
ဘာမွမလုပ္ေစပဲ ေခတၱျငိမ္ေနၾကည့္လို္က္
သည္။
မရ။ ငါဘယ္လိုျဖစ္ျပီး
ဒီလိုအေျခအေနျဖစ္သြားတာလဲ.. ေအာ္…ဟုတ္ျပီ…ဟုတ္ျပီ…လူ႕ဘဝရဲ႕
အဓိပၸါယ္ကို
ငါအေျဖထုတ္ေနတာ.. ဘယ္ထိေရာက္သြားျပီလဲ…။
စဥ္းစားစမ္း..စဥ္းစားစမ္း။ ေအာ္….
ဟုတ္ျပီ…
အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆိုး
ကိုခဲြျခားနုိင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လူလို႕ေခၚတယ္… ဟာ..
ငါေတြးေနတာ
ဒီထက္မကေတာ့ပါဘူး…. ေအာ္..သိျပီ… အမိဝမ္းတြင္းမွာ
ကာလလေရၾကည္ စတည္တဲ့
အခ်ိန္ကေနျပီး
ေသဆုံးတဲ့အခ်ိန္ ကာလအထိကို ဘဝလို႕ေခၚတယ္…
ဟာ..မဟုတ္ေသးဘူး………အဲ့ဒိ
အထိမကေတာ့ပါဘူး…
အင္း…. လူ႕ဘဝမွာ
တန္းဖိုးရွိေအာင္ေနသြားနိုင္မွ…အႏွစ္သာရရွိေအာင္ေနသြား
နိုင္မွ…
အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့လူလို႕ေခၚတယ္…. ဟာ… အဲ့ဒါလဲေက်ာ္သြားျပီ…
ဘယ္အထိေရာက္သြားပါလိမ့္….
တန္ဖိုးရွိေအာင္
ဘယ္လိုေနထိုင္သြားရမွာလဲ….ဟုတ္တယ္..ဟုတ္တယ္..အဲ့ဒိကိုေရာက္ေနျပီ..ငါဘယ္
လိုေနထိုင္သင့္လဲ….လူအလုပ္မရွိေတာ့ေလတယ္..စိတ္အလုပ္မရွိေတာ့….။
အဟန္႕..အဟန္႕…ဆရာေတာ္၏ေခ်ာင္းဟန္႕သံကိုၾကားေတာ့မွ…. လူကိုေရာစိတ္ကိုပါဘာမွမလုပ္
ခိုင္းဘဲ…
.ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနလိုက္ဦး… ဟူေသာ ဆရာေတာ္၏ စကားကို
ျပန္လည္ အမွတ္ရလိုက္သည္။
ဘယ္လိုလဲ
ကိုရင္သာဂိ… လူကိုေရာ စိတ္ကိုပါ ဘာမွမခိုင္းပဲ
ျငိမ္ျငိ္မ္ေလး ေနလို႕ရရဲ႕လား… အစဥ္ေျပ
လား….
ဟုဆရာေတာ္ကေမးလိုက္သည္။ မ…မ…မ… တံေတြးကို မ်ိဳခ်ရင္း
မရပါဘုရား ဟုေျပာရန္ၾကိဳး
စားၾကည့္သည္။
ကိုရင္သာဂိ
လူကို အလုပ္ေပးတာလဲ လြယ္ပါတယ္… စိတ္ကို
အလုပ္ေပးတာလဲ လြယ္ပါတယ္… လူေတြ
က
လူကိုေရာ စိတ္ကိုပါ အလုပ္ေတ ြအရမ္းေပး…တာဝန္ေတြ ဖိျပီးေပးေနေတာ့…စိတ္ပန္းလူပန္းဆိုတာ
မ်ိဳးျဖစ္တာေပါ့…..လူမေျပာနဲ႕
စက္ပစၥည္း ေတြေတာင္ အနားမေပးပဲ အျမဲတန္း ေမာင္းႏွင္
ေနမယ္ဆိုရင္
အပူရွိန္
ေတြမ်ားျပီး ေပါက္ကြဲ သြားတာတို႕ ေလာင္ကၽြမ္း
သြားတာတို႕ သုံးမရေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြား
တတ္တယ္
ကိုရင္သာဂိ…. အဲ့ဒိလို စက္ပစၥည္းေတြဟာ
စြမ္းရည္ က်သြားတတ္သလို လူေတြဟာလဲ
စိတ္ေရာ
ကိုယ္ပါ အလုပ္ေတြ ဖိျပီး ေပးေနမယ္ဆိုရင္
ခႏၶာကိုယ္အား က်ဆင္းတာတို႕ စိတ္ခြန္အားက်
ဆင္းသြားတာ
တို႕ပါျဖစ္တတ္တယ္… ကိုယ္ခႏၶာအားက်ဆင္းရင္
ပုံမွန္လုပ္ေနက် အလုပ္ကိုပါမလုပ္နိုင္
ေတာ့ပဲ
ရပ္တန္႕ထားရတတ္တယ္…. စိတ္ဓါတ္အား က်ဆင္းသြားရင္ေတာ့
စိတ္က်ေရာဂါဆိုတာပါျဖစ္
ျပီး
ရူတဲ့အဆင့္ထိ ေရာက္သြားနိုင္တယ္ ကိုရင္သာဂိ…..လူ႕ဘဝမွ လူရယ္လို႕
ျဖစ္လာရင္ ကိုယ့္နိုင္ဝန္ပဲ
ကိုယ္ထမ္းရတယ္
ကိုရင္…. မထမ္းပဲလဲေနလို႕မရဘူး….
လြန္က်ဴးျပီးေတာ့လဲ ထမ္းခြင့္မရွိဘူး…. တခါ
တေလမွာ
ၾကိဳးစားပန္းစား လုပ္ျပစ္သလို တခါတေလမွာလဲ
ၾကိဳးစားပန္းစားနားျပစ္ဖို႕မေမ႕သင့္ဘူး.. ကို
ရင္….အဲ့သလိုမွ
မဟုတ္ရင္ေတာ့ လူဘဝမွာ အႏွစ္သာရ ရွိရွိေနထိုင္ျပီး ဘဝကို
တန္ဖိုးရွိေအာင္ လုပ္နိုင္
မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး….ဘဝကိုတန္ဖိုးရွိေအာင္မွမလုပ္နိုင္ရင္လည္း
အဲ့ဒိဘဝဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အဓိပၸါယ္ ရွိလာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး…. လူ႕ဘဝရဲ႕ အဓိပၸါယ္
ဆိုတာကေတာ့အေကာင္းဆုံးပန္းတိုင္ကိုဦးတည္ထားျပီး ဆင္ခ်င္တုံတရားနဲ႕အတူ
မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္ျခင္းပါပဲကိုရင္…
No comments:
Post a Comment