Friday, September 20, 2013

ခင္သာဇာတိေမာင္သာဂိ(၁)

 ၁။ႏြားေက်ာင္းသား သာဂိ


                          သာဂိက ေတာသား။ သားသုံးသားတြင္ တခုမွမလြတ္သူ။ သို ့ေသာ္ကိုယ့္လူ မ်ားသိထားေသာ သားသုံးသားတြင္လည္း တခုမွမပါဝင္သူ။ ဟုတ္တယ္။ သူက ႏြားေက်ာင္းသား၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား၊ ေတာသား။ သူ ့အိမ္အတြက္ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္အျဖစ္ ေသာက္ေရခတ္ဖို ့ပင္ အကူအညီ မရတတ္ေသာ္လည္း ရြာထဲရွိသက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ား၊မသန္စြမ္းသူမ်ား၏အိမ္တြင္ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ေရခပ္၊ ထင္းခဲြ ေရေႏြးအိုးတည္စသည္ကို လုပ္ကိုင္ေပးတတ္သူ။ သူ ့အေမကတခါတခါ " ဟဲ့ သာဂိ နင္ေလ ကေလကဝေလွ်ာက္သြားျပီး အိမ္ကအလုပ္ကိုေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ ကူေဖာ္ေလာင္ ဖက္မရဘူး "  ဟု ၾကိမ္းေမာင္းေသာအခါမ်ားတြင္ " အေမ့မွာ သားငါးေယာက္ရွိတယ္၊ အဲ့ဒိအထဲမွာသားက အငယ္ဆုံး၊ အေမ့ထမင္းကို သားစားထားတာ ဟိုေကာင္ေတြေလာက္မမ်ားေသးဘူး၊ အေမ့ဆီမွာ သား ပူဆာတာဆို လို ့ျမိဳကစာသင္ဘုန္းၾကီးတပါးကို စာအုပ္ဖိုးလွဴခ်င္လို ့ေငြသားငါးရာ ပဲေတာင္း ဘူးေသး တယ္၊ ဟိုေကာင္ေတြလို ဘာညာသာရကာေနၾကာကြာစိ နဲ ့ပတ္ခၽြဲႏွပ္ခၽြဲလုပ္ျပီး ဘာဖိုးတို ့ညာဖိုး တို ့သား မေတာင္းဖူးဘူး၊ အေမခိုင္းခ်င္ရင္ အဲ့ဒိေကာင္ေတြကိုခိုင္း’’  ဟုျပန္ေျပာတတ္သည္။

                        ထို ့ေၾကာင့္ သူ ့အေမလည္း ဘယ္ေသာအခါမွ် သာဂိကို ခိုင္းဖို ့စိတ္မကူးေပ။သာဂိသည္ ရြာရွိမူလတန္္းေက်ာင္းမွေလးတန္းေအာင္ျပီးကတည္း က ျမိဳ ့တြင္ ဘယ္လို မွေက်ာင္းဆက္ထား၍ မရေတာ့ ေသာေၾကာင့္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ ဟုလႊတ္ထားရေသာ ခပ္ေပေပ လူဆိုးေလး တစ္ေယာက္ ဟုလူသိမ်ားသူျဖစ္သည္။ သာဂိ၏ မိဘမ်ားသည္ ရြာတြင္ က်ိက်ိတက္သူေ႒းမ်ား မဟုတ္ေသာ္လည္း ကိုယ္ပိုင္ လွည္းႏြားမ်ား၊ ဆန္စက္ ဆီစက္ႏွင့္လယ္ဧက အနည္းငယ္ပိုင္ဆိုင္ေသာ စားနိုင္ေသာက္နိုင္ လူတန္းစားထက္အသင့္အတင့္ပိုလြန္ေသာ သူေ႒းေပါက္စမ်ားဟုဆိုကမမွားနိုင္ေပ။ သာဂိသည္ သူေမြးျပီးကတည္းကငိုယိုျပီးမုန္ ့ေတာင္းျခင္း၊ ကစားစရာအရုပ္ဝယ္ခိုင္းျခင္းစသည္ျဖင့္ မိဘကို တခါမွ်ပူဆာဘူးသူမဟုတ္ျခင္း၊ အေနအထိုင္တည္ျခင္းႏွင့္ စေနာက္ေသာ အခါမ်ား တြင္ ေဘးလူေရာ ၊အစခံရသူမ်ားပါ အူတက္ေအာင္ရယ္ရျခင္းတို ့ေၾကာင့္လူခ်စ္လူခင္ေပါလွသည္။ အမွန္တကယ္အကူအညီ လိုအပ္သူမ်ားကိုလဲ စိတ္ေရာကိုပါ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ကူညီတတ္သူမဟုတ္ပါေလာ။ထိုမွ်မကေသး။ သာဂိ တက္ေသာမူလတန္းေက်ာင္းကား ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းျဖစ္သည္။ သာဂိ မူလတန္း တက္ခဲ့ စဥ္ ကာလတေလွ်ာက္မွာလည္းအားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္အျခားကေလးမ်ားနွင့္ ေဆာ့ကစားျခင္း လုံးဝ မရွိခဲ့ပဲ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အားသာ အႏွိပ္အႏွယ္ျပဳ၍ စကားစမည ္ ေျပာေလ့  ရွိခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ ကလည္း သူမိန္ ့ၾကားသည္စကားလုံးတိုင္းကို ေခါင္းျငိမ္ ့နားေထာင္ရုံ သက္သက္မဟုတ္ပဲ သူ စဥ္စားမိ သေလာက္နွင့္ျပန္လည္ေစာဒကတက္တတ္ေသာ သာဂိကိုအင္မတန္မွခ်စ္ပါသည္။ သာဂ ိေက်ာင္း တက္ စဥ္အခါကသခ်ၤာႏွင္ ့အဂၤလိပ္ဘာသာရပ္တြင္ အလြန္တရာမွ အားနည္းခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာစာတြင္မူ အမွတ္ ကိုးဆယ္ေအာက္ က်ရိုးထုံးစံမရွိခဲ့ေပ။ သာဂိကို ပဲႏြယ္ကုန္းျမိဳ ့ေလးနွင္ ငါးမိုင္ခန္ ့ေဝးျပီး ပဲခိုးရိုးမႏွ င့္ သုံးမိုင္သာေဝးေသာ ခင္သာရြာေလး၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ၄င္း ခင္သာရြာေလး၌ မူလတန္းထိသာရွိျပီး အလယ္တန္း အထက္တန္းမ်ားသို ့ဆက္လက္တက္ေရာက္ခ်င္ပါက ျမိဳ ့ေပၚသိုေန ့စဥ္ သြား၍ ေက်ာင္း တက္ရပါသည္။ တခ်ိဳ ့ကလည္းစက္ဘီးျဖင့္သြားၾကသည္။ တခ်ိဳ ့လည္းေစာေေစာထ၍ လမ္း ေလွ်ာက္ သြားၾကသည္။ သာဂိေလးတန္းေအာင္ေသာႏွစ္တြင္ မိဘမ်ားက "စက္ဘီးဝယ္ေပးမယ္ ေက်ာင္း ဆက္ တက္ပါ" ဟုအတန္တန္ ေျပာဆိုေသာ္လည္း "ေက်ာင္းမွာသင္တဲ့စာေတြကိုသားစိတ္မဝင္စားဘူး အေမတို ့သားကို အတင္းတက္ခိုင္းရင္ အဲ့ဒိစက္ဘီးကိုေရာင္းျပီး သားသြားခ်င္ရာ ေလွ်ာက္သြားမွာ" ဟုေျပာ၍ ဘယ္သူမွ ၄င္းအား ေက်ာင္းေနဖို ့ကိစၥကို ဆက္မေျပာရဲ ၾကေတာ့ေပ။ ထိုသို  ့ေက်ာင္း ဆက္ မတက္ခ်င္ေသာ သာဂိအား သူ ့အေဖက "မင္းေက်ာင္းမတက္ရင္ ဘာလုပ္မလဲ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ" ဟု ေမး ေသာအခါတြင္ "သားႏြားပဲေက်ာင္းခ်င္တယ္ ဒါေပမဲ့ အိ္မ္ကႏြားေတာ့သားမေက်ာင္းခ်င္ဘူး သူမ်ား အိမ္ကႏြားပဲ သားေက်ာင္းခ်င္တယ္" ဟုျပန္ေျဖတတ္သည္။
                   သာဂိသည္ ေလးဂြျပစ္ျခင္းအတတ္၌ အလြန္ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေသာ္လည္း ငွက္ျပစ္ျခင္းအမႈကို အလြန္မုန္းတီးသည္။ တခါက ငွက္ျပစ္ေနေသာ ကေလးအုပ္စုအား ၄င္းမွေလးဂြႏွင့္ လိုက္ျပစ္၍ ၄င္း၏မိဘမ်ားမွ ငွက္ျပစ္ေသာကေလးအုပ္စု၏မိဘမ်ားအားေတာင္းပန္၍ အေလွ်ာ္ေပးခဲ့ရဘူး သည္။ "ဘာေၾကာင့္ဒီလို လုပ္ရတာလဲ" ဟု သူ ့ကိုေမးေသာအခါ၌"ေလးဂြနဲ ့အျပစ္ခံရရင္ ဘယ္ေလာက္ နာတယ္ဆိုတာဒီေကာင္ေတြသိေအာင္လို ့ျပစ္ျပတာေလ"ဟုျပန္ေျပာသည္။ဒီလိုနွင့္ေလးတန္းႏွ င့္  ေက်ာင္းျပီးလိုက္ခါ သူမ်ားအိမ္မွႏြားမ်ားကိုေက်ာင္းရင္းႏွင့္ သာဂိတေယာက္ အသက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ ပင္ျပည့္ ခဲ့ေလျပီ။ ထိုသို        ့ႏြားေက်ာင္းသား ဘဝႏွင္ပင္ ရြာဦးေက်ာင္းသို ့ေန ့စဥ္သြား၍ ဆရာေတာ္ အားဝတ္ၾကီး ဝတ္ငယ္ျပဳစုလုပ္ေၾကြးျခင္း၊ ၄င္းသိလိုသည္မ်ားအားေမးျမန္းျခင္း၊ ဆရာေတာ္၏ စာအုပ္မ်ား ကို ေမႊေႏွာက္ဖတ္ရႈျခင္းစသည္မ်ားကိုလည္းျပဳလုပ္ခဲ့ေသးသည္။ သူႏြားေက်ာင္း၍ရေသာပိုက္ဆံမ်ားကို လည္း အိမ္သိုျပန္ေပးစရာမလိုျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊သူကိုယ္တိုင္လည္းမယ္မယ္ရဘာမွ် အသုံး မ လိုေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္းျမိဳ ့၌စာသြားသင္ေသာ ရဟန္း၊ သာမေဏမ်ားကိုလွဴဒါန္းခဲ့သည္ကမ်ား သည္။ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကလည္းတခါတခါမိန္ ့သည္။  ဒီေကာင္ၾကီးလာရင္ "ဘုန္းၾကီးျဖစ္မလား သူပုန္ျဖစ္မလားမသိဘူး" ဟု ျပံဳးရင္းရယ္ရင္းမိန္ ့ၾကားတတ္သည္။ တေန ့သ၌ ဆရာေတာ္၏ စာသင္ဘက္ မိတ္ေဆြျဖစ္ေသာျမိဳ ့မွ ပိဋကတ္တစ္ပုံေအာင္ဆရာေတာ္တပါး ရြာသို ့ၾကြလာသည္။ က်န္းမာေရး မေကာင္းသျဖင့္ ထိုရြာ၌တစ္ႏွစ္တာ ဝါဆိုမည္ဟုသိရသည္။ သာဂိက တစ္ႏွစ္လုံး မိမိတာ ဝန္ယူျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္လိုသည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္အားေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္။ဆရာေတာ္ အခ်င္းခ်င္း လည္း သာဂိအေၾကာင္းကို ေျပာဆိုညိွႏႈိင္းေဆြးေႏြးခဲ့ပုံရပါသည္။ ေနာက္တေန ့ တြင္ ဆရာေတာ္ မွသာဂိအား"လြတ္လြတ္လပ္လပ္ထိုင္ ဒကာေလး ၊ ဒကာေလးကို ဘုန္းဘုန္းေမးစရာရွိတယ္" ဟုေျပာပါသည္။ သာဂိကတရုိတေသႏွင္ ့"ဆရာေတာ္ ေမးလိုရာကိုေမးပါဘုရား" ဟုေလွ်ာက္လိုက္ သည္။"သာဂိ ဒကာေလးနဲ ့တူတဲ့သတြါေတြ ေလာကၾကီးမွာရွိပါသလား" ဟုဆရာေတာ္ ကေမး သည္။"တင္ပါရွိပါတယ္ဘုရား" ဟုသာဂိကျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္။ ဆရာေတာ္ ကလည္းေ ခါင္း ညိတ္၍ "ဟုတ္ျပီ ဒါဆိုရင္ ဒကာေလးသာဂိနဲ ့မတူတဲ့သတြါေတြေရာေလာကၾကီးမွာရွိသလား" ဟုဆက္ လက္ေမးျမန္းပါသည္။ သာဂိလည္း  "တင္ပါရွိပါတယ္ဘုရား" ဟုျပန္လည္ေျဖၾကားလိုက္ပါသည္။ "ေကာင္းျပီး ဒါဆိုရင္ ဒကာေလး သာဂိနဲ ့တူတဲ့သတြါေတြရယ္၊ မတူတဲ့သတြါေတြရယ္ မွ အျခားျဖစ္ေသာ သတြါကဘယ္သူျဖစ္ပါသလဲ ဒကာေလး ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားျပီးမွေျဖေနာ္" ဟု ဆရာေတာ္ ကမိန္ ့ပါသည္။ ထိုအခါသာဂိက မဆိုင္းမတြပင္ "မွန္လွပါ အဲ့ဒိသတြါ ကတပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပါပဲဘုရား" ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္။ဆရာေတာ္လည္းအင္မတန္မွသေဘာက်ေသာဟန္ျဖင့္ "ဒကာေလး ဘာေၾကာင့္ ေက်ာင္းကိုဆက္မတက္ဘဲ ႏြားေက်ာင္းသားလုပ္ခ်င္ရတာလဲ"ဟု ေမးလိုက္ျပန္ပါသည္။ 
"ရြာမွာ ေက်ာင္းတက္ျပီး ဘြဲ ့ရတဲ့သူနည္းနည္းပဲရွိပါတယ္ဘုရား။သူတို ့လဲ လယ္ထြန္ၾကတာပဲ ဘုရား။ ျပီးေတာ့ ရြာဦး ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ၾကီးေလာက္စာတတ္တဲ့သူလဲတစ္ေယာက္မွမေတြ ့ ရဘူး ဘုရား။ ဒီရြာသားေတြ အားလုံးဟာေက်ာင္းတက္တက္ မတက္တက္ အခ်ိန္တန္ရင္ လယ္ထဲပဲဆင္းၾကတာ ဘုရား ။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ ျမိဳ ့ကိုအပင္ပန္းခံျပီးေက်ာင္းသြားမတက္ဘဲ ဆရာေတာ္ဆီမွာေန ့တိုင္း လာေရာက္ ဝတ္ျပဳရင္းနဲ  ့ေလ့လာမွတ္သားေနတာအခုဆိုရင္ ဆယ္ေစာင္တဲြ၊ဇာတ္ၾကီးဆယ္ဘဲြ ့ ၊မိလိႏၵ ပဥွာျမန္မာျပန္နဲ႔အျခားစာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားကိုထုံးလိုေမႊေရလိုေႏွာက္ျပီးေနပါျပီဘုရား။ ေနာက္ႏွစ္မွာ လည္း သဒၵါနဲ ့သျဂိဳဟ္ဆက္သင္ဖို ့ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဆီမွာေလွ်ာက္ထားျပီးပါျပီးဘုရား" ဟုျပန္ လည္ေျဖၾကားလိုက္ပါသည္။ဆရာေတာ္ကလည္း"ကဲဒါဆိုရင္ရွိေစေတာ့ဒကာေလးဘာေၾကာင့္မို႔ႏြားေက်ာင္း  ခ်င္ ရတာလဲ ဆိုတာ ဘုန္းဘုန္းတို ့ကိုရွင္းျပပါဦးလား။""ဒါကေတာ့ လူရယ္လို ့ျဖစ္လာရင္ အလုပ္ လုပ္ရမယ္ လို ့တပည့္ေတာ္ခံယူတယ္ဘုရား။ဒါေၾကာင့္တပည့္ေတာ္ လုပ္တတ္တဲ့ႏြား ေက်ာင္းတဲ့အလုပ္ကို တပည့္ေတာ္ လုပ္ပါတယ္ဘုရား။ ျပီးေတာ့အလုပ္လုပ္ရင္ လုပ္အားခတန္ရာတန္ဖိုးရရမယ္ လို ့လဲ ခံယူ တာကတေၾကာငး္ကိုယ့္အိမ္ကႏြားကိုယ္ျပန္ေက်ာင္းျပီး ႏြားေက်ာင္းချပန္ေတာင္း လို ့မသင့္ေတာ္ တာက တေၾကာင္းမို ့အိမ္ကႏြားကိုမေက်ာင္းပဲသူမ်ားအိမ္ကႏြားကိုေက်ာင္းရတာပါဘုရား" ဟုေလွ်ာက္တင္ လိုက္ေလသတည္း။
တီအာဝုိင္

No comments:

Post a Comment