ခင္သာဇာတိ ေမာင္သာဂိ(၇)

အခန္း(၇)ကပၸိယ သာဂိ

              အေရွ႕ အရပ္မွ  ထြက္ေပၚလာေသာ   ေနမင္းၾကီးသည္   တေန႕တာ    မိမိ၏         တာဝန္ မ်ားကို    ထမ္းေဆာင္ျပီးျပီ   ျဖစ္၍   အနားယူ   အိပ္စက္ေတာ့မည္    ျဖစ္၏။      ခင္သာရြာေလး၏ဆည္း ဆာ ခ်ိန္အလွ      သည္     အေရွ႕ဘက္  တြင္   လယ္ကြင္းက်ယ္ၾကီးမ်ား     ႏွင့္         အေနာက္ဘက္ တြင္ပုကြကြ  အပင္ငယ္မ်ားဟိုတအုပ္ဒီတအုပ္       ေပါက္ေရာက္   ေနၾကျပီး     ေတာင္ဘက္တြင္ေတာ့    အလြန္တရာ     လွပသည့္      သဲေခ်ာင္းၾကီး   တခုက      ကာရံထား သည္။          ေျမာက္ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္    ဟိုတစု           ဒီတစု           တဲငယ္ေလးမ်ားရွိသည္။   ဆည္းဆာခ်ိန္   လည္းျဖစ္ႏြားမ်ားကိုခ်ည္တိုင္ပို႕သည့္အခ်ိန္လည္း     ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္    ႏြားေက်ာင္းသား    တို႕၏ ေအာ္ဟစ္သံမ်ား       ၾကိမ္းေမာင္းသံမ်ား     အျပင္ႏြား    တို႕၏    တြန္ၾကဴးသံ     ကိုလည္း       ၾကားေနရမည္ျဖစ္သည္။      ႏြားအုပ္မ်ား၏     ေျပလႊား   ေဆာ့ကစားမႈနဲ႕     အတူ   ႏြားေက်ာင္းသား  တို႕၏   လိုက္လံထိမ္းေက်ာင္းမႈ        မ်ားေၾကာင့္          ဖုံလုံးၾကီး    မ်ားလည္း    တလိမ့္လိမ့္       တက္ေနမည္ျဖစ္သည္။၄င္းသည္ပင္       ခင္သာရြာေလး ၏     ဆည္းဆာ   အလွတပါး         ျဖစ္ေပ သည္။      ဒိအျပင္ေတာ့ညို႕ညို႕မႈိုင္းမႈိင္း   ေရးေတးေတးသာ   ျမင္ရေသာအေရွ႕ေတာင္ၾကီးႏွင့္သစ္ပင္ငယ္ အခ်ိဳ႕ကိုပင္     ထင္ထင္ရွားရွား     ျမင္ေနရေသာ      ပဲခူးရိုးမၾကီး။     ၄င္းအား    ေက်ာ္ခြလုဆဲဆဲ        ျဖစ္ေနေသာ    ဝိုင္းစက္စက္     နီျမန္းျမန္းႏွင့္     ေနမင္းၾကီး။မိမိအတြက္အလြန္တရာတန္ဖိုးၾကီးမား လွသည့္      အဘခ်ိဳ     ဟူေသာ       ေနမင္းၾကီး တဆူ    ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး       ျဖစ္၍    ႏွေမ်ာ တသျဖစ္ခဲ့ ရေသာ    သာဂိ   အဖို႕    ေန႕စဥ္    ဝင္ထြက္   သြားလာ   ေနေသာ     ေနမင္းတဆူ  ျပန္ဝင္  သြားျခင္း                 အတြက္  ဘာမွ    မထူးဆန္းေတာ့။        ထူဆန္းေနသည္ကတခါမွမျဖစ္ဖူးေသာ   တုန္လႈပ္ စိတ္။       မွန္သည္။        သာဂိတေယာက္        အလြန္ပင္    တုန္လႈပ္     ေျခာက္ျခားမႈ တခုကို      ခံစားေနရသည္။         တကယ္ေတာ့လည္း      ဒီကိစၥ   အတြက္     နဲ႕ေတာ့    တုန္လႈပ္ေနစရာမလို    ဟု နားလည္ခဲ့သည္။     သို႕ေသာ္   မ်က္နွာပူသည္။     ဘယ္လို    လုပ္ရပါ့မလဲ။       အမ်ိိဴးမ်ိဴးစဥ္းစားသည္။    လူတေယာက္သည္              မိမိ   ကိုယ္တိုင္   အျပစ္  တခုုကို    က်ဴးလြန္     ထားပါက၄င္းအျပစ္      အတြက္     တုန္လႈပ္ေနမည္   မွာ    ဓမၼတာ   ပင္        မဟုတ္ပါေလာ။      မ်က္ႏွာပူမည္။ျပီးေတာ့    ငါ့ရဲ႕        အမွား  အတြက္    သက္ဆိုင္သူ    ေတြက    ဘယ္လို   တုန္႕ျပန္ၾကမွာလဲ    စသည္ျဖင့္   ေတြးေတာ  ေနမည္လဲ    မလြဲေပ။    သာဂိလည္း    ၄င္း  သေဘာတရား   ကို မလြန္ဆန္      နိုင္သျဖင့္    ေခါင္းခဲေနျပီ     မဟုတ္ပါေလာ။        ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္   လာမဲ့ေဘး     ေျပးေတြ႕တာပဲ       ေကာင္းပါတယ္…   မႈိင္ေတြေနလို႕    ဘာအက်ဳိး    ရွိမွာလဲ       ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစေတာ့…     ဟုေတြး၍     ဦးေထြးနဲ႕ ေဒၚေအးပုံ   တို႕၏အိမ္   တည့္တည့္ သို႕   ေခါင္း ငိုက္စိုက္ က်လွ်က္   ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ဦးေထြးနွင့္   ေဒၚေအးပုံမွာ၄င္းေက်ာင္းေနေသာ  ႏြား မ်ား၏   ပိုင္ရွင္မ်ား   ျဖစ္ၾက၍    အလုပ္ရွင္  ဟုဆိုလွ်င္လည္း   မမွားေပ။       သို႕ေသာ္     သာဂိ၏    ခ်စ္ခင္  ႏွစ္လိုဖြယ္     စိတ္ထားေလး   ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ၄င္းတို႕၏တဦးတည္းေသာသမီးျဖစ္သူ ေရႊရီ ကလည္း အကိုအရင္းတေယာက္လို  ခ်စ္ခင္ျပီး ႏြဲ႕ဆိုးေလးျဖင့္ ဆိုးသမွ်ကို သည္းခံအလိုလိုက္ေပး တတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သာဂိကို သားအရင္းတေယာက္လိုပင္ခ်စ္ခင္ၾကသည္။

                           သာဂိႏွင့္ေရႊရီမွာ အသက္ခ်င္းသိပ္မကြာလွေသာ္လည္း သာဂိ၏ အေနအထိုင္ တည္ၾကည္ျခင္း လူၾကီးလူေကာင္းတေယာက္လိုေျပာဆိုဆက္ဆံတတ္ျခင္း စသည္တို႕ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေရႊရီ ၏ေနရာတကာတြင္ကေလးဆန္မႈမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အကိုၾကီးႏွင့္ညီမေလး ဟုသတ္မွတ္ ေခၚေဝၚ ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တခါတုန္းကလည္း ဆရာမတဦးက ေက်ာင္းသို႕မွ်စ္ခ်ဥ္ဟင္းကို ထည့္လာ၏။ ၄င္းဟင္းကိုျမင္သြားေသာ ေရႊရီ က စားခ်င္တယ္ ဆရာမဆီကေတာင္းေၾကြး ဟု သာဂိအားဂ်ီတိုက္ ၍ပူဆာ၏။ သာဂိကလည္း မိမိပါလာသည့္ထမင္းႏွင့္ဟင္းအားလုံးကိုစားလိုက္ပါ၊ မုန္ေဈးတန္း ကမုန္႕ ေတြ ကို လည္းၾကိဳက္တာေျပာပါ၊ ဝယ္ေၾကြးပါ့မယ္ ဆရာမဆီကေတာ့မေတာင္းေပးပါရေစနဲ႕ ဟုေတာင္းပန္သည္။  မရ။ မေတာင္းေပးလွ်င္ငိုမည္ ဟုေျပာ၍ အခင္းမရွိေသာ ေျမၾကီးေပၚတြင္ ခ်က္ခ်င္း ထိုင္ခ်ျပစ္လိုက္သည္။ သာဂိက အမ်ိဳးမ်ဳိး ေခ်ာ့ၾကည့္ေသာ္လည္း မထူးျပီျဖစ္၍ ဆရာမထံသို႕ သြား၍ ဟင္းေတာင္းသည္။ ဆရာမကစိုးရိမ္လွ၍ သားတို႕ထမင္းမထည့္ခဲ့ၾကဘူးလား ဟုေမသည္။ သာဂိက ထည့္ခဲ့ပါတယ္ဆရာမ… ဆရာမရဲ႕…..ဟင္းကအနံ႕ေလးေမႊးေနလို႕အဲ့ဒါေလ………ဟို……က်ေနာ္နဲ႕ က်ေနာ့္ညီမေလးက စားခ်င္လို႕….ဟု မ်က္ႏွာကို ေအာက္ငုံလိုက္ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ျဖင့္ ရွက္သြမ္းေသာအမူအရာႏွင့္ေျပာလိုက္ပါသည္။ ဆရာမက….သာဂိေျပာဆိုလိုက္ေသာ ဟန္အမူအရာကို သေဘာက်သည္ကတေၾကာင္း၊ ပြင့္လင္းမႈကိုုုအားရသည္ကတေၾကာင္း ပင္ကိုယ္ကလည္း သေဘာေကာင္း လွသည္ျဖစ္၍ ပါလာေသာ ဟင္းကိုတဝက္ခဲြေပး၍ ေနာက္စားခ်င္ရင္လည္းလာေျပာေနာ္ သား ဟုေျပာျပီး ေပးလိုက္ပါသည္။ ေရႊရီ က ေဟ့ ဒါမွ ဒို႕ကိုၾကီးသာဂိကြ ဟု အားပါးတရခ်ီးမြမ္းပါသည္။ ေရႊရီ ကလို ခ်င္တာ ကိုေျပာမည္ ရလွ်င္ ဒါမွဒို႕ကိုၾကီးကြ ဟုဖက္လွဲတကင္းေအာ္မည္။ ထိုေန႕မွစ၍သာဂိအေပၚတြင္ ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုး၍ေနခဲ့ေသာ ေရႊရီ မဟုတ္ပါေလာ။ ၄င္းတို႕ႏွစ္ဦးမွာ သူငယ္တန္းမွစ၍ ေလးတန္း အထိ အတန္းအတူတူတက္ခဲ့ၾကျပီး ေရႊရီ မွာကိုးတန္းသို႕ပင္ေရာက္ေနျပီျဖစ္၏။

            ဦးေထြးတို႕ တဦးတေယာက္ ကိုမွ်မေတြ႕။ ထို႕ေၾကာင့္ ေအာ္ေခၚၾကည့္သည္။ေနာက္ေဖး ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲမွ အကိုၾကီးေရ အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ဦး အေဖနဲ႕အေမတို႕ဟိုဘက္ရြာကို ကိစၥတခုအေရးၾကီးလို႕ဆိုျပီး ထြက္သြားၾကတယ္။ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာမယ္လို႕ေျပာသြားတယ္ဟုလွမ္းေအာ္ ေျပာေသာ ေရႊရီ၏အသံကိုၾကားလိုက္သည္။ေရႊရီ

 ေရခ်ိဳးေနျခင္းျဖစ္မည္ ဟုေတြးမိလိုက္ ၍အိမ္ေရွ႕ခန္းရွိ ခုန္မ်ားတြင္ဝင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ ဦးေထြးတို႕ကိုေတြ႕ရင္ဘယ္ကစေျပာရပါ့ ဟုလည္းေတြးေနသည္။ အခ်ိန္ကတနာရီနီးပါးၾကာသြားေပျပီ။ ဦးေထြးတို႕လည္းျပန္မလာ။ ေရးခ်ိဳးခန္းထဲမွ ေရႊရီ ၏အသံကို လည္း ထပ္ မၾကားရေတာ့၍ ျပန္လွ်င္ေကာင္းမလား ဟု စဥ္းစားလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့မွ မဟုတ္ေသးပါဘူး ေရခ်ိဳးတာဒီေလာက္မၾကာနိုင္ဘူး ဘာျဖစ္ေနတာပါ့လိမ့္ ဟု ေတြးမိ၍ ေရႊရီေရ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေရခ်ိဳးတာၾကာလွခ်ည္လား ဟုလွမ္းေအာ္ေမးလိုက္သည္။ မည္သည့္္ အသံကိုမွ်မၾကားရ။ ေနာက္တခါ ေရႊရီေရ ဟုေခၚၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ မထူး။ ထို႕ေၾကာင့္ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာဘက္သို႕ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ ေတာသဘာဝအရ ေရခ်ိဳးခန္း မွာ မိန္းကေလးမ်ားရွိေသာအိမ္၌အရွက္တရားကို ကာကြယ္ရန္အတြက္သာ သက္ကယ္ ေတာင္ထန္း ဓနိစသည္တို ့ျဖင့္ ကာရံ၍အခန္းဖဲြထားၾကသည္။ ေသာ့ခတ္ျခင္း အလုံပိတ္ျခင္းစသည္ လုံးဝမရွိၾကေပ။ ေရးခ်ိဳးခန္းအနီးသို႕ေရာက္ေသာအခါတြင္ထပ္ေခၚၾကည့္ျပန္သည္။ လုံးဝတိတ္ဆိတ္လွ်က္ မည္သည့္အသံကိုမွ်မၾကားရ။ ထို႕ေၾကာင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႕ အရဲစြန္႕ျပီး ဝင္ၾကည့္ လိုက္သည္။ ပါးစပ္က ဟိုက္ ဟုတခ်က္သာေအာ္နိုင္ျပီး စိတ္ေတြကေတာ့ တေလာကလုံးက ေဖာက္ထြက္ျပီး စၾကာဝဠာအႏွံ႕သို႕အပတ္ေပါင္းမ်ားစြား ေျပလႊားေနမိရင္း မွင္သက္သြားသည္။ ထို႕သို႕ေသာ စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ သာဂိအဖို႕မည္သို႕မည္ပုံ အမည္တပ္ရမည္မွန္းမသိေသာစိတ္တခုေၾကာင့္တုန္လႈပ္ေနေသာစိတ္သည္ ပို၍ပို၍တုန္လႈပ္မိေတာ့၏။ သို႕ေသာ္တုန္လႈပ္ေနဖို႕အခ်ိန္မရွိ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေရစိုေနေသာ ပုဆိုးပိုင္းက ေဘးတြင္ပုံက်လွ်က္ လဲေနေသာေရႊရီကို ကဗ်ာကယာ ေကာက္ေပြ႕လိုက္သည္။ အဝတ္အစားမ်ား လဲေပးသည္။ ေစာင္ခ်ံဳေပးသည္။ျပီးေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းအားလုံးကို အသိေပးလိုက္သည္။ ရြာေတာင္ပိုင္းမွ ဗိန္းေႏွာဆရာဦးဂြစာ ဆိုသူလည္းေရာက္လာသည္။ ဦးေထြးတို႕လင္မယား ကေတာ့ ျပန္ေရာက္မလာ ၾကေသး ေပ။ ဦးဂြစာက ရင္ဘတ္ႏွင့္ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားမ်ားကို ေဆးလူးေပးျပီးနိုးလာလွ်င္ တိုက္ျဖစ္ေအာင္တိုက္လိုက္ဖို႕ေဆးအနည္းငယ္ေပးျပီးျပန္သြား သည္။ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားက လည္း အားလုံးျပီးစီးေအာင္စီမံေပးၾကျပီးျပီျဖစ္၍ ျပန္သြားၾကသည္ ။ေရႊရီ၏မိဘမ်ားျပန္ေရာက္မလာ မျခင္း ေစာင့္ၾကည့္ေပးဖို႕  သာဂိမွာတာဝန္ရွိသည္။  အရင္လည္း ၾကံဳရင္ၾကံဳသလိုအိပ္ေနက်မို႕မထူးဆန္းေတာ့ေပ။

ေလာကၾကီးထဲတြင္ သာဂိတေယာက္ဘာေတြျဖစ္ေနသည္ကိုလဲလုံးဝမသိ၊ မိမိကိုယ္ တိုင္လဲဘာ ေတြျဖစ္ေန သည္ ကို  လုံးဝမသိရွာေသာ ေရႊရီႏွင့္ မိမိ၏တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမႈမ်ား ကုစားေနရင္းႏွင့္ပင္ ပို၍ တုန္လႈပ္စရာမ်ားကိုေတြ႕ၾကံဳေနရေသာသာဂိတို႕ႏွစ္ေယာက္ဖေယာင္းတိုင္း ငယ္ေလး၏မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ အေရာင္ေအာက္တြင္ တဦးကျငိမ္သက္မႈအျပည့္ တဦးက ေဆာက္္ တည္ရာမရ။ စိုးရိမ္မႈမ်ားေရာ အိုး ဘာမွမသိ ဘာမွလဲ မသိခ်င္ဘူး။ အေတြးအားလုံးကိုလႊင့္ထုတ္ျပစ္ရင္း ဘုရားစာမ်ားရြတ္ဖတ္လိုက္မည္ ဟုေတြးလိုက္စဥ္မွာေတာ့ တဟင္းဟင္း နွင့္အသံထြက္စျပဳလာ ၍ ေရႊရီကိုလွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလးက အနည္းငယ္ရႈံ႕မဲ့လွ်က္ …ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ ကေလးမ်ားကလည္းထြက္ေနသည္။မီးေရာင္သည္ေရႊရီ၏မ်က္ႏွာျပင္ေလးေပၚသို႕ဝိုးတဝါးသက္ေရာက္ေန

သည္။ အျမဲတန္းစိတ္ေကာက္တတ္တဲ့ မ်က္ႏွာႏွင့္လိုတာရ၍ရႊင္လန္းေသာမ်က္နွာ ဒီႏွစ္မ်ိဳးကိုသာ သာဂိအလြတ္ရခဲ့သည္။ သာဂိႏွင့္ ေတြ႕လိုက္သည့္အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ေရႊရီသည္ မဲ့လွ်င္မဲ့ေန မည္ ျမဴးလွ်င္ျမဴးေနမည္။ အခုေတာ့ ဘာရယ္ မဟုတ္ၾကည္၍ေကာင္းလွသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ မည္မွ်ၾကာသြားသည္မသိလိုက္ အေတာ္ေလးၾကာ ေအာင္ေတာ့စိုက္ၾကည့္ျပစ္လိုက္သည္။ ေရႊရီ၏ ျငီးျငဴသံေလးမ်ားထပ္ထြက္လာျပန္သည္။ ၄င္းျငီးသံေလးမ်ား ထြက္လာခ်ိန္တြင္ ေရႊရီ၏မ်က္ႏွာမွာ ပို၍ၾကည့္ေကာင္းေနသည ္ဟု ထင္သည္။ သာဂိ၏စိတ္ထဲတြင္ေရႊရီရဲ ့မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ေနရျခင္းသည္ေရႊရုပ္လႊာနတ္မိမယ္တပါးကို ၾကည့္ေနရသကဲ့သို႕ျဖစ္ေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘုရားစာရြတ္ဖတ္ရန္ေမ့ေလွ်ာ့ျပီ အလွကသိုဏ္းရႈေနမိသည္။ မသိစိတ္ထဲမွာလည္း ေအာ္ ေရႊရီဟာ ကေလးေလးတေယာက္မဟုတ္ေတာ့ ပါလားဆိုသည့္အခ်က္က မသိမသာျဖတ္ေျပးသြားခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ၄င္းမသိစိတ္တခ်က္သည္ပင္ ရင္ခုန္သံတခုျဖစ္ေနမွန္းကို သာဂိ ကိုယ္တိုင္ လည္းမသိလိုက္။ ေရႊရီေလးက အေတာ့္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းပါလားလို႕လဲေတြးျပီး ျပံဳးမိလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ေရႊရီသတိရလာသည္။ သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာသာဂိကိုေတြ႕သြား၍လန္႕ျပီး ကုန္းထ မည္ျပဳလိုက ္သည္။  သို႕ေသာ္မရ။ သာဂိကဘာလိုခ်င္လို႕လဲ ညီမေလး အကိုၾကီး ရွိတယ္ေလ ဘာလုပ္ေပးရမလဲေျပာ ဟု အၾကင္နာကရုဏာ အျပည့္ျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။ ေရႊရီက အေမတို႕ေရာ ဟု နီးျမန္းပါးလွ်ေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါေလးကို မဟပဲ ညင္ညင္သာသာ တိုးတိုးေလးေမးသည္။ ေဒၚေအးပုံတို႕ျပန္မလာၾကေသးဘူး ဟု တိုတိုေတာင္းေတာင္းပင္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ေရႊရီသတိရလာျပီျဖစ္၍ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားေရာ တုန္လႈပ္မႈမ်ားပါ အနည္းငယ္ အနယ္ထိုင္သြားသည္။ သို႕ေသာ္ေရႊရီက ညီမေလးေၾကာက္တယ္ အနားမွာလာထိုင္ေပးပါလား ဟုေျပာလိုက္သျဖင့္ မိမိထိုင္ေနေသာ ကုလားထိုင္ေပၚမွဆင္း၍ ေရႊရီအနားတြင္သြားထိုင္ေနလိုက္သည္။ သာဂိခံစားမႈစိတ္ဝိညာဏ္မ်ားႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္တခုလုံး ဘာရယ္ေၾကာင့္မသိ တုန္လႈပ္ေမာဟိုက္ေန၏။ ၄င္းအျခင္းအရာကို ေတာ့ သာဂိ ကိုယ္တိုင္ကမသိေက်းကၽြန္ျပဳထားသလို ေရႊရီကလည္းရိပ္မိမည္ပုံမေပၚ။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစ ထိုသို႕အမည္မတပ္နိုင္သည့္ စိတ္ကေလးတခုျဖစ္မိေနျခင္းသည္ပင္လွ်င္ သာဂိအဖို႕ ေနရထိုင္ရတာ အရသာတမ်ိဳးလိုလို။ ေရႊရီက တင္ပလင္ေခြလွ်က္ထိုင္ေနေသာ သာဂိ၏ေပါင္ကို ေခါင္းအုံးအျဖစ္ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ မ်က္စိကို စုံမွိတ္ျပီး သာဂိရဲ႕လက္ကို က်စ္က်စ္ ပါ ေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ ၾကည္ႏူးမႈတစုံတရာသည္သာဂိ၏ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕အျပားသို႕ လွည့္လည္ ေျပးလႊား ေနခဲ့သည္။ ၄င္းၾကည္ႏူးမႈကိုတသက္လုံးပိုင္ဆိုင္ထားလိုက္ခ်င္သည္။ တသက္စာ ျပဳစုျပိဳးေထာင္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေလွ်ာက္ခဲ့ေသာ မိမိ၏ သိကၡာတရားကို အစိမ္းလိုက္ဝါးမ်ိဳျပစ္မည့္ ၾကည္ႏူးမႈပါလား လို႕ေတာ့ နားမလည္ခဲ့။ ထို႕ေၾကာင့္ေရႊရီ၏မ်က္နွာတြင္ တင္က်န္ေနေသာ ေခၽြးစေလးမ်ားကို သုတ္ေပးရင္း ဆံဖ်ားေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးေနလိုက္သည္။ ေရႊရီကလည္းမွိန္းျပီး ျငိမ္ေနသည္။ထိုစဥ္ ဦးေထြးႏွင့္ ေဒၚေအးပုံတို႕ျပန္လာျပီး သာဂိႏွင့္ေရႊရီ တို ့၏အေနအထားမ်ားကို ျမင္သြားေသာ ဦးေထြးမွာ အလြန္ေဒါသထြက္သြားသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ နံရံတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာငွက္ၾကီးေတာင္ ဓါးကိုေျပးဆဲြသည္။ ေဒၚေအးပုံက အတင္းဆဲြထား၍ သာဂိအားထြက္ေျပးရန္ေျပာသည္။ သို႕ေသာ္ သာဂိက မေျပးဘဲ မိမိဘာမွ မမွားေၾကာင္း ရွင္းျပရန္  ၾကိဳးစားသည္။   ေရႊရီ ကလည္း   သူ႕အေဖရဲ႕  အေတြးကို   ရိပ္မိျပီး   ရွက္ရွက္ႏွင့္

ငိုယိုလွ်က္မ်က္ႏွာကိုအုပ္ျပီးအခန္းထဲသို႕ေျပးဝင္သြားသည္။ ေဒၚေအးပုံကေတာ့ ဦးေထြးကိုလဲ ဘာမွဆက္မလုပ္ျဖစ္ဖို႕ေတာင္းပန္သလုိ သာဂိအားလည္း ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ ျပန္သြားရန္ႏွင့္ ရွင္းျပလိုကလည္းနက္ျဖန္မိုးလင္းမွလူစုံတက္စုံရွိမွာသာလွ်င္ လာေရာက္ရွင္းျပရန္ေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ခိုင္း လိုက္ သည္။     အနည္းငယ္  ဆူညံသြား၍  အိမ္နီးနားခ်င္း မ်ားလည္း  ေရာက္လာၾကသည္။      ျဖစ္စဥ္ကို

ေမးျမန္းၾကသည္။ သို႕ေသာ္ သာဂိကေတာ့ ရွက္လည္းရွက္ မိမိအားလည္းထိုသို႕ျမင္ရပါမည္ေလာ ဟုေတြးျပီး စိတ္ကလည္းတို ႏွင့္ ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္လွ်က္ပင္ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္သို႕ျပန္မေရာက္မွီ လူအနည္းငယ္ျပတ္္ေသာ ေတာအုပ္ကေလးတေနရာသို႕အေရာက္တြင္ သူခိုး....သူခိုး.....သူခိုး ေအာ္ဟစ္သံမ်ားကိုၾကားလိုက္၍ခ်က္ခ်င္းစိတ္ေျပာင္းသြားျပီးသူခိုးေနာက္မည္ ဟုျပင္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ အသံမ်ားမွာ နီးသည္ထက္နီးလာျပီးလွ်င္ မီးတုတ္မ်ားျဖင့္ မိမိအားဝိုင္းထားလိုက္ၾကေလသည္။

         ေအာ္ သာဂိ သာဂိ ေျပာေတာ့ ဘုရားဘုရားနဲ႕အခုေတာ့လဲႏြားသူခိုးေလးျဖစ္ေနပါလားဟူေသာ ဦးျမင့္ေအာင္၏အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ အားလုံးကမီးတုတ္မ်ားကိုင္ထားၾက၍ဘယ္သူဘယ္ဝါ ဟု တပ္အပ္မသိေသာ္လည္း ၾကားဖူေနေသာအသံမ်ားပင္ ဟုေတာ့သိလိုက္၏။ တခ်ိဳ႕က လည္း ရုပ္ကေလးသနားကမားနဲ႕ကြာ ဟုေျပာသလို တခ်ိဳ႕ကလည္း ဟင္း သူခုိးကလည္းငယ္ငယ္ေလးပါလား ဟုေျပာၾကသည္။ သူ႕မိဘေတြမွာ ပိုက္ဆံရိွရဲ႕သားနဲ႕ကြာ ဘာျဖစ္လို႕မ်ားဒီလိုလုပ္ရတာလဲမသိဘူး ဟုေျပာသူကေျပာၾကသည္။ ဘာေတြကိုဆိုလိုေနမွန္းလဲမသိ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းလဲမသိ၍ ေမးမည္အျပဳတြင္ ....ဦးျမင့္ေအာင္၏ အသက္ငယ္တာ မိဘခ်မ္းသာတာေတြေျပာမေနနဲ႕ေဟ့ သူခိုးကသူခိုးပဲ ခ်ကြာ ဟူေသာအသံႏွင့္  မ်က္စိထဲတြင္ ဝင္းကနဲ လက္ကနဲဲျဖစ္ျပီး   ပူထူလဲက်သြားသည္ မွတပါး ဘာမွ်မသိေတာ့။

သတိရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္သံဃာေတာ္မ်ား ျပီးေတာ့ ဦးသာလွႏွင့္ ေဒၚရင္မႈန္။ ေဒၚရင္မႈန္ကေတာ့ ရႈိက္ၾကီးတငင္္ငိုယိုေနသည္။ ဆရာေတာ္ ႏွင့္ သံဃာမ်ားကလည္း စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာႏွင့္ ကရုဏာသက္ၾကည့္ရႈေနၾကသည္။ ဗိန္းေႏွာဆရာ ကိုဂြစာကေတာ့ ကိစၥျပီး၍ျပန္ေတာ့မည့္ဟန္ျဖင့္ ကြမ္းအစ္ၾကီးထဲမွ ကြမ္းမ်ားကို ထုတ္ယာေနသည္။ ဦးျမင့္ေအာင္ ေခၚေယာက္မၾကီးကေတာ့ မိမိႏြားကိုခိုးေသာ ႏြားသူခိုးအား မိမိကိုယ္တိုင္ဖမ္္းလိုက္နိုင္ျပီ ဟူေသာ အမူအရာႏွင့္ ရွားေလာ့ဟုမ္း ဂိုက္ဖန္းျပီးေဆးတံကိိုဖြာေနသည္။ ဦးသာလွႏွင့္ ေဒၚရင္မႈန္တို႕အားလည္း ကဲ နင့္သား  ျဗဟၼစိုရ္သာဂိ ကေန သူခိုးသာဂိျဖစ္သြားျပီ ဘာတတ္နိုင္ေသးလဲ ဟူေသာအၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္မၾကာမၾကာလွမ္းလွမ္းၾကည့္သည္။ ထိုစဥ္ဦးျမင့္ေအာင္၏သမီး ဘုတ္ဆုံမႏွင့္ ခင္သာရြာႏွင့္ေလးမိုင္ခန္႕ေဝးေသာ ခင္တိုရြာမွ ေမာင္ေအာင္ပု ဆိုသူတို႕ လက္ခ်င္းခ်ိတ္လွ်က္ ေက်ာင္းေပၚသို႕တက္လာၾက၏။ ဦးျမင္ေအာင္မ်က္လုံးမ်ားျပဴးသြားသည္။ ထို႕ေနာက္ မင္းတို႕ ဒါဘာလုပ္ၾကတာလဲ ဟုေသာအၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္ၾကည့္ျပီး မေၾကမခ်မ္းျဖစ္ကာ ရိုက္မည္ျပဳသည္။ ဆရာေတာ္ က အဟန္႕ ဟုေခ်ာင္းသံေပးလိုက္၍ ျပန္ျငိမ္သြားသည္။ ထို႕ေနာက္ ေအာင္ပုက ဆရာေတာ္အား ဦးခိုက္ရွိခိုးလွ်က္ဆရာေတာ္အားဦးျမင္ေအာင္ရဲ႕ႏြားကိုခိုးတာ သာဂိမဟုတ္ပါဘူးဘုရား ဟုေလွ်ာက္သည္။ ဦးျမင့္ေအာင္က လက္ပူး  လက္ၾကပ္မိတာေတာင္ ...  ဟုေျပာျပီး  ဆက္ေျပာမည္  အျပဳတြင္ ဆရာေတာ္က

ဦးျမင့္ေအာင္ကို လက္ကာျပလိုက္၍ျပန္ျငိမ္သြားသည္။ ဆရာေတာ္က ကဲဒကာေလးေအာင္ပုဆက္ပါဦး ဟုမိန္႕လိုက္၍ ေအာင္ပုက မွန္လွပါဘုရား...တပည့္ေတာ္နဲ႕ဦးျမင့္ေအာင္ရဲ႕သမီး ဘုတ္ဆံုမတို႕ကလြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ကတည္းကတေယာက္ကိုတအျပန္အလွန္ခ်စ္ကၽြမ္းဝင္ခဲ့ပါတယ္ဘုရား...ဒါေၾကာင့္တပည့္ေတာ္တို႕ကတအိုးတ

အိမ္ရာထူေထာင္ဖို႕စီစဥ္ပါတယ္ဘုရား...ဒါကို ဦးျမင့္ေအာင္က မင္းလိုေျခာက္တန္းေတာင္ မေအာင္ တဲ့ သူနဲ႕ ငါ့သမီးကိုလုံးဝမေပးစားနိုင္ဘူးကြ...ငါ့သမီးကဘဲြ႕ရျပီးသားျဖစ္တယ္အဲ့ဒိအတြက္ ငါ့သမီးကို ဘဲြ႕ရပညာတတ္နဲ႕ပဲေပးစားနိုင္မယ္.ျပီးေတာ့ မင္းလိုေတာသူေတာင္သား ခပ္တုံးတံုးးခပ္အအ ေတြနဲ႕ ငါ့သမီးကမတန္ဘူး...စသည္ျဖင့္တပည့္ေတာ္ကိုေျပာပါတယ္ဘုရား.....တပည့္ေတာ္္လည္း ဘုတ္ဆုံမ အတြက္မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့တာ အခုဆိုရင္ လယ္နဲ႕ႏြားနဲ႕ကိုယ္ပိုင္အိ္မ္ျခံနဲ႕ျဖစ္ေနပါျပီဘုရား...

ဒါေပမဲ့..ဦးျမင့္ေအာင္က ဒီႏွစ္မွာပဲ သူ႕သမီးကို ျမိဳ႕က ပဲြစားတေယာက္နဲ႕ေပးစားမလို႕စီစဥ္ေနတာ

ကိုသိရတာနဲ႕မိသားဘသားပီပီေတာင္းမရရင္ေတာ့ ခိုးယူရမွာပဲလို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါ တယ္ဘုရား ....ဒါေပမဲ့ ဦးျမင့္ေအာင္အိမ္ကလူအဝင္အထြက္မ်ားတဲ့အတြက္ ခိုးဖို႕ရာမလြယ္ကူခဲ့ဘူး ဒါေၾကာင့္ ဦးျမင့္ေအာင္ ရဲ႕ႏြားေတြကို တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ခိုးျပီးလူရွင္းတဲ့ေတာအုပ္ထဲမွာသြားခ်ည္ထားခဲ့တာပါ....ျပီးေတာ့မွ တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲသူခိုး သူခိုးလို႕ေအာ္ျပီလူအုပ္ၾကီးကို အဲ့ဒိႏြား ရွိတဲ့ဘက္ ကိုလႊတ္ လိုက္ျပီး တပည့္ေတာ္ကဦးျမင့္ေအာင္အိမ္ကိုျပန္လာျပီး ဘုတ္ဆံုမကိုခိုးေျပးတာပါဘုရား...ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူခိုးဖမ္းတဲ့ လူအုပ္ၾကီးက ႏြားခ်ည္ထားတဲ့ေနရာ အေရာက္ သာဂိကလည္း အဲ့ဒိနားအေရာက္မို႕ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲအခု လိုျဖစ္သြားတာပါဘုရား....ဒါကိုတပည့္ေတာ္က သိလည္းသိ ကိုယ္တိုင္လည္း ဝင္ေျဖရွင္းဖို႕အခ်ိန္မရတာနဲ႕ မိုးဒီတို႕ အရက္ဆိုင္ကို ဝင္ျပီး သူခိုးမဟုတ္တဲ့ သူတေယာက္ေတာ့ သူခိုးအစြတ္စြဲခံရေတာ့မယ္...ဆရာေတာ္

ကိုယ္တိုင္ထြက္ကယ္မွရမယ္ ဘာညာနဲ႕တပည့္ေတာ္ကဝင္ေျပာခဲ့တာပါဘုရား ဟုလိပ္ပတ္ လည္ ေအာင္ရွင္းျပလိုက္ေလ၏။   ဦးျမင့္ေအာင္လဲ   ဘာမွ   ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘဲ   ရွက္ရွက္ႏွင့္  ေက်ာင္းေပၚ

မွ ေစာင့္ေအာင့္လွ်က္ဆင္းသြားပါေလေတာ့သည္ ။ဆရာေတာ္ကလည္း ေအးကဲြ ညက ဘုန္းဘုန္းေရာက္တာျမန္ေပလို႕ေပါ့ ေနာက္သာက်သြားလို႕ကေတာ့သာဂိအတြက္ကေတာ့မေတြးဝံ့စရာပဲ ဟုမိန္႕ျပီး ဒကာျမင့္ေအာင္.... ဒကာျမင့္ေအာင္....ႏႈတ္ဖ်ားမွ တဖြဖြ ရြတ္ရင္း ေခါင္းတ ဆတ္ဆတ္ ညိွမ့္ေနစဥ္ ဦးေထြးႏွင့္ေဒၚေအးပုံတို႕လည္းတက္လာၾကပါသည္။ ထိုစဥ္ ကြမ္းတျမဳံ႕ျမံဳ႕ႏွင့္ မျပန္ေသးပဲ သာဂိအေၾကာင္းကိုစိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနေသာ ဗိန္းေႏွာဆရာ ကိုဂြစာက ေဟ့ ေဟ့ ကိုေထြးညကခင္ဗ်ားသမီးေရခ်ိဳးရင္းမူးလဲက်သြားတယ္ဆိုတာ အခုသက္သာျပီလားဟု လွမ္းေမးလိုက္သည္။ ထိုအခါ ေဒၚေအးပုံ ေအး အခု အဲ့ဒိကိစၥနဲ႕လာတာေတာ္ေရ ဒီမွာလူမိုက္ၾကီးက ေက်းဇူးရွင္ကိုေက်းစြတ္မိလို႕လာျပီးေတာင္းပန္ရတာ ဟု ေျပာလိုက္စဥ္ သာဂိက ေရေသာက္ခ်င္တယ္ ေရေပးၾကပါ ဟုေျပာ၍ေဒၚရင္မႈန္က ျပာျပာသလဲျဖင့္ေရတခြက္ထခပ္ေပးလိုက္သည္။ ေရတခြက္ကို အားရေအာင္ေသာက္လိုက္ျပီး ေဒၚေအးပုံေျပာလာမည့္စကားမ်ားကို နားစြင့္ေနလိုက္သည္။ ဆရာေတာ္က ကဲဘာေတြထပ္ျဖစ္လာၾကျပန္ျပီလဲေျပာၾကပါဦး ဟု မိန္႕လိုက္သျဖင့္ ဦးေထြးထက္ စကားေျပာ ခ်က္ခ်ာ လွ ေသာ  ေဒၚေအးပုံက မေန႕က  တပည့္ေတာ္တို႕ ကိစၥတခုနဲ႕   ဟိုဘက္   ၾကိဳ႕ပင္ေကာက္ရြာကို သြားခဲ့ၾကပါ

တယ္....ကိစၥက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မျပီးျပတ္ေသးတာနဲ႕ အနည္းငယ္ ညဥ့္နက္သြားပါတယ္..   အိမ္မွာ ဘာေတြ

ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုလုံးဝမသိခဲ့ပါဘူး...ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့..ဟုေျပာလိုက္စဥ္သာဂိက မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး...အေဒၚတို႕ထင္သလိုလုံးဝမဟုတ္ဘူးဟုဝင္ေျပာလိုက္၍ ဆရာေတာ္က ဘာမဟုတ္ တာလဲ သာဂိရဲ႕ လွမ္းေမး၏။ အားလုံးကသာဂိဆီသို႕အာရုံစိုက္သြားၾက၍သာဂိက တပည့္ေတာ္က အဘခ်ိဳကိစၥနဲ႕ရႈပ္ေနလို႕ဦးေထြးတို႕ရဲ႕ႏြားေတြကို ဂရုတစိုက္မေက်ာင္းေပးနိုင္ခဲ့ဘူး..ႏွစ္ပတ္ေလာက္တာဝန္ လစ္ဟင္းခဲ့တယ္..အဲ့ဒိအတြက္ေတာင္းပန္ဖို႕ရယ္...ဒီတလခကိုလည္း တာဝန္လစ္ဟင္းခဲ့တဲ့အတြက္မေပး ေတာ့ရန္ေျပာျပီး ႏြားေတြကိုျပန္အပ္မလို႕ ဦးေထြးတို႕အိမ္ကို သြားခဲ့တယ္ဘုရား..ဒါေပမဲ့ ဟိုေရာက္ေတာ့ ...ဟုေျပာျပီး ဒဏ္ရာေၾကာင့္မူးသြား၍ဆက္မေျပာနိုင္ပဲရွိေနစဥ္..ဆရာေတာ္က ဒါဆိုသာဂိ ခဏအနားယူလိုက္ဦး..ကဲဒကာမေအးပုံဆက္ေျပာပါဦး ဟုမိန္႕လိုက္သည္။ အဲ့ဒိလိုျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သာဂိေပါင္ေပၚမွာေခါင္းတင္ျပီးအိပ္ေနတဲ့ သမီးေရႊရီ ကိုေတြ႕ျပီး ကိုေထြးက ဓါးနဲ႕ခုတ္မယ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္...

ဒါေၾကာင့္သူ႕ကိုလည္းတားရင္း သာဂိကိုလည္းအတင္းျပန္လႊတ္လိုက္တယ္...အဲ့ဒိလိုျပန္ခိုင္းလိုက္လို႕လဲ သာဂိေလး အခုလိုျဖစ္ရတာပါ....တပည့္ေတာ္တို႕ေၾကာင့္ သာဂိ ဒီလိုျဖစ္ရတာပါ စိတ္မ ေကာင္း ပါဘူး သာဂိ ျပန္သြားေတာ့မွ လူစုံတက္စုံေရာက္လာၾကျပီး သာဂိက သမီးေလးက ကယ္ဆယ္ ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရပါတယ္.. ဒီအတြက္သာဂိကိုေတာင္းပန္ခ်င္လို႕လာခဲ့တာပါ....ဟုေျပာလိုက္ ပါသည္။ ထိုအခါ ဗိန္းေႏွာဆရာ ကိုဂြစာကလည္း ဟုတ္တယ္ေလ မေန႕ကည (၇)နာရီေလာက္ၾကီး ငါ့တဲကို သာဂိအေျပးအလႊားေရာက္လာတယ္ေလ...ငါပဲလိုက္ျပီးကုေပးလိုက္ေသးတယ္...ငါ့အိမ္ေရာက္ေတာ့ေတာင္ ငါ့ကိုေစာင့္ေနရင္းနဲ႕ေသာက္ေရအိုးကုန္ေနလို႕ေရတအိုးျဖည့္ေပးခဲ့ေသးတယ္...ဟုဝင္ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ သာဂိက အေမတို႕က ဒီႏွစ္သၾကၤန္မွာ ရွင္ျပဳေပးမယ္လို႕ေျပာထားတယ္ ..သၾကၤန္ကလည္းတလနီးပါးပဲ လိုေတာ့တာမို႕ႏြားေတြကိုျပန္အပ္မယ္ ...ျပီးရင္..ဆရာေတာ္ကိုေလွ်ာက္ထားျပီး ကပၸိယအျဖစ္နဲ႕ ကိုရင္မဝတ္ခင္ေက်ာင္းမွာေနမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းဖို႕လာခဲ့တာပါ။ က်ေနာ့္ရဲ႕တာဝန္ လင့္ဟင္းမႈကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟုေျပာရင္း က်န္ရွိေနေသးေသာေရခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ဆရာေတာ္က သာဂိကို ကပၸိယအျဖစ္နဲ႕ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားေနေစခ်င္သည္ မွာၾကာျပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႕အလိုလိုသာေရာက္လာျခင္းသည္ပို၍ေကာင္းသလို တေန႕ေန႕တခ်ိန္ခ်ိန္မွာလည္း ေရာက္လာလိမ့္မည္ ဟုတြက္ထားသည့္အတိုင္းေရာက္လာခဲ့ျပီျဖစ္၍ အားရေက်နပ္မႈမ်ားျဖစ္ခဲ့ရသည္။ထိုအခါဆရာေတာ္က အားလုံးရွင္းလင္းသြားျပီမို႕ ကဲကဲ....သာဂိရဲ႕ တာဝန္လစ္ဟင္းမႈကိုလည္း ဒကာေထြးနဲ႕ဒကာမေအးပုံတို႕က ခြင္လႊတ္လိုက္ၾက...ဒကာသာလွနဲ႕ဒကာမရင္မႈန္တို႕ ကလည္းသာဂိကို စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခဲ့ လိုက္ၾက...သာဂိကို ကပၸိယအျဖစ္နဲ႕ေက်ာင္းမွာေနဖို႕ခြင့္ျပဳလိုက္ျပီး...အားလုံးျပန္နိုင္ျပီ ဟုမိန္႕ျပီး တခုခုကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္ ေအာ္ ..ဒကာျမင့္ေအာင္ ဘယ္ေရာက္ သြားျပီလဲ ဒီတခါေတာ့အျပစ္ၾကီးတဲ့အတြက္ ေပါက္တူ သံတူးရင္း နဲ႕အမႈိက္ၾကံဳးတဲ့ေတာင္း ျပီးေတာ့ ဆယ္ေစာင္တဲြပါယူျပီး  ေန႕လည္တနာရီ  ေက်ာင္း ကို  အေရာက္လာခဲ့ေပေတာ့ ဟု မိန္႕ျပီး အခန္းထဲသို႕ၾကြသြားပါေလ ေတာ့သတည္း။

ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။.........................................ေရးသားသူ။ ။နန္းရွင္