ခင္သာဇာတိ ေမာင္သာဂိ (၄)

အခန္း(၄)အဘခ်ိဳနဲ႕ သာဂိ

“ေအးေလ မင္းက အဘေမးတဲ့ပုစၧာကို မွန္္ေအာင္ေျဖနိုင္တယ္ဆိုေတာ့ အဘအတြက္ ဟန္က်တာေပါ့ကြယ္၊ အဲ့ဒိအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊    အဘရဲ႕အကူအညီကိုေတာင္းဖို့အတြက္အဘရဲ႕ဇာတ္လမ္းေလးကိုေတာ့အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာျပရမွာေပါ့”ဟုေျပာလိုက္သည္။ သာဂိလည္း ဆက္လက္၍ေျပာလာမည့္စကားကို စူးစိုက္ နားေထာင္ဖို ့ရန္အသင့္အေနအထားျဖင့္ ျငိမ္ ၍နားေထာင္ေနလိုက္သည္။ “လြန္ခဲတဲ့ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္ေလာက္တုန္းကေပါ့ ကြယ္၊ အထက္ အညာေဒသရဲ႕ေတာရြာေလးတရြာကို အဘေရာက္သြားခဲ့တယ္၊ အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက အဘက ပညာရပ္မွန္သမွ်တတ္ကိုတတ္ရမယ္ ဆိုတဲ့အဓိ႒ာန္နဲ႕ပါဠိ၊ သကၠတ၊ဟိႏၵဴ၊အဂၤလိပ္စတဲ့ဘာသႏၱရဘာသာရပ္ေတြအျပင္ ျမန္မာ့ေဆးက်မ္းေပါင္းမ်ားစြာ ကိုလည္း ထုံးလိုေမႊေရလိုေႏွာက္ျပီးေလ့လာခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ေဗဒင္ပညာရပ္နဲ႕ေတာ့ အေတာ့္ကိုအလွန္းေဝးခဲ့တယ္၊ အဲ့ဒိအတြက္ေဗဒင္ပညာရပ္ကိုေလ့လာလိုက္စားခ်င္လို႕စုံစမ္းလိုက္ေတာ့ အညာဘက္မွာ ေဗဒင္ကို တဖက္ ကမ္းခတ္တတ္ေျမာက္တဲ့အထိသင္ေပးနိုင္တဲ့ ဆရာၾကီးတဆူရွိတယ္လို႕သတင္းၾကားလို ့မရ ရေအာင ္စုံစမ္း ျပီးေရာက္သြားခဲ့တာ၊အဲ့ဒိေရာက္ေတာ့ဆရာၾကီးကလြယ္လြယ္ကူကူပဲလကၡံသင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္၊                         ဒါေပမဲ့မသင္ၾကားေပးခင္ကာလမွာေတာ့ ငါးပါးသီလ ယူရတယ္၊ဒီပညာရပ္ န ဲ့ပတ္ သက္ တဲ့စည္းကမ္းေတြကိုတစ္ေသြမသိိမ္းလိုက္နာပါမယ္ဆိုတဲ့ဝန္ခံကတိျပဳခ်က္ကိုေတာ သစၥာဆိုရတယ္၊ ဆရာၾကီးမွာကတပည့္ေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္၊ သမီးတစ္ေယာက္လည္းရွိတယ္၊ ဆရာၾကီး မအားလပ္ တဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ က်မၼာေရးမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ဆရာၾကီးရဲ႕သမီးကသင္ၾကားေပးပါတယ္၊ သူနာမည္က ခင္ခင္ထားလို႕ေခၚတယ္၊အဘ အဲ့ဒိကိုမေရာက္ခင္ကတည္းက ခင္ခင္ထား မွာခ်စ္သူရွိေနျပီးသားပါ၊ ဆရာၾကီးရဲ႕တပည့္ေတြထဲကတစ္ေယာက္ပဲ၊ ဒါေပမဲ့အားလုံးက ဆရာၾကီးကို သိပ္ေၾကာက္္ျပီးေတာ့ရိုေသေလးစားရတာမို႕ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္သူကမွဖြင္ဟေျပာဆိုဖို႕မဝန္႕ရဲၾကဘူး” ဟုေျပာရင္းေရေႏြးခြက္ကိုေကာက္ေမာ့လိုက္ေလ၏။သာဂိကေတာ့အေတာ္စိတ္ဝင္စားသည္ဟန္ျဖင့္္“အဘ

ဆက္ပါဦး” ဟုစကားကိုေထာက္ေပးလိုက္၏။ “ေအးဒီလိုနဲ႕ သင္လာလိုက္ေတာ့ သုံးႏွစ္သုံးမိုၾကာ တဲ့အခါမွာအဘလည္း ေဗဒင္ပညာရဲ႕ကၽြမ္းက်င္မႈမွာအထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ျပီလိုေျပာရမွာေပါကြယ္၊ ဒီေတာ့အဘလိုခ်င္တဲ့ပညာရပ္ကို သင္လို႕ျပီးစီးျပီဆိုေတာ့ျပန္ဖို ့ပဲရွိေတာ့တာေပါ့၊ အဲ့ဒိအခ်ိန္ မွာပဲ ဆရာၾကီးက အဘကိုေခၚျပီးေျပာတယ္” ဟုေျပာရင္းစကားကိုေရွ႕မဆက္ပဲ တစုံတရာ ကိုလြမ္းေမာ သြားဟန္ျဖင့္ျငိမ္သက္သြားသည္။ “ဘာေတြေျပာလဲအဘ” ဟုသာဂိကဝင္ေထာက္ေပးလိုက္ေတာ့မွ ကုန္သြားေသာေရေႏြးခြက္ကို ငွဲ႕ျဖည္ရင္း “သူဟာအသက္အေတာ္ၾကီးျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ မၾကာခင္မွာပဲ ဘဝကအဆုံးသပ္ေတာ့မယ္ေပါ့၊ အဲ့ဒိအတြက္ သူ႕သမီးကိုစိတ္ခ်ရေအာင္လို႕ အဘနဲ႕ ေနရာ ခ်ထား ေပးခဲ့ခ်င္တယ္ေပါ့၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူေမြးခဲ့တဲ့တပည့္ေတြအားလုံးထဲမွာ အဘဟာ အသြက္လက္ဆုံး၊အေတာ္ဆုံးနဲ႕စည္းကမ္းကို အလိုက္နာနိုင္ဆုံးလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လို႕ သူကေျပာတယ္၊အဘက ခင္ခင္ထားမွာ ခ်စ္သူရွိတဲ့အေၾကာင္း ကိုေျပာမလို႕ၾကိဳးစားပါေသးတယ္ ဒါေပမဲ့ ခင္ခင္ထားက လုံးဝမေျပာဖို႕တားျမစ္တာနဲ႕ဘာမွမေျပာဘဲျငိမ္ေနလိုက္ေတာ့တာ” ဟုေျပာေနစဥ္မွာ သာဂိကျဖတ္္၍ “ဒါဆိုအဘခ်ိဳက အဲ့ဒိခင္ခင္ထားဆိုတဲ့ မိန္းမကိုယူလိုက္ရတာေပါ့ ဟုတ္လား” ဟုဝင္ေမးလိုက္သည္။ “ေအးေပါ့ကြာေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီသေဘာပဲသက္ေရာက္သြားတာေပါ့” ဟုအဘခ်ိဳကေလးကန္လွေသာ ေလသံျဖင့္ျပန္ေျဖသည္။ သာဂိက စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားဟန္ျဖင့္ “ဟာအဘခ်ိဳကလည္း ဘယ္လိုၾကီး လဲ အဲ့ဒိသေဘာပဲသက္ေရာက္သြားတယ္ ဆိုတာက” ဟုေမး၍ အဘခ်ိဳကလည္း “ေအးဒီလိုကြ၊ခင္ခင္ၾကီးကလဲ သူ႕အေဖ လူ႕ေလာကမွာသိပ္ျပီးၾကာၾကာေနရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိတဲ့အတြက္ အေဖ့ဆႏၵ အားလုံး ကို လိုက္ေရာခ်င္တယ္၊ ဆရာၾကီးကလည္း သူ႕သမီးခင္ခင္ထားကို အဘနဲ႕မွစိတ္ခ်ရမယ္ ယုံၾကည္တယ္၊ အဘကလည္း ဆရာၾကီးကိုဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္ရရင္ေကာင္းမလဲလို႕စဥ္းစားေနတာၾကာပါျပီ၊ ဒါေပမဲ့ ဆရာ့ရဲ႕ေက်းဇူးေတြကမ်ားလြန္းလို႕ဘယ္လိုဆပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာေလ၊ဒီေတာ့ဆရာၾကီးရဲ႕ဆႏၵေတြ

ကို လိုက္ေရာျပီးျဖစ္ခ်င္တာကိုလုပ္ေပးလိုက္မယ္ လို႕ဆုံးျဖတ္လိုက္ခဲ့တာကိုးကြ” ဟုေျပာရင္း ေရေႏြးတစ္ခြက္ ေကာက္ေမာ့လိုက္သည္။ သာဂိကလည္း ေနာက္လိုေသာ သေဘာျဖင့္ “အဘခ်ိဳရဲ႕ေက်းဇူးဆပ္နည္းကအေတာ္ေလး ေကာင္းပါ့ပဲ” ဟုရယ္ျပီးေျပာလိုက္သည္။ အဘခ်ိဳကမရယ္ခ်င္ေသာ္လည္းလူငယ္တစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာရယ္သြမ္းနိုင္မႈကို မဖ်က္ဆီး လိုေသာေၾကာင့္ျပံဳးရုံမွ်ျပံဳရင္း “အဘ ဘဝရဲ့ ျပႆနာက အဲ့ဒိကစခဲ့တာကြဲ႕၊ ခင္ခင္ထားနဲ႕ အဘနဲ႕လက္ထက္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဆရာၾကီးရဲ႕ေရာဂါကတေန႕တစ္ျခား ပိုျပိးဆိုးသည္ ထက္ဆိုးလာတယ္၊ အ့ဲဒိအခ်ိန္မွာ ဆရာၾကီးကအဘနဲ႕ခင္ခင္ထားကိုေခၚျပီးေတာ့ အထဲမွာ ဘာပါမွန္း မသိတဲ့ ေသတၱာေလးတစ္လုံးေပးတယ္၊ အဲ့ဒိေသတၱာေလးကိုလဲ အင္မတန္ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္(သို႕မဟုတ္)ဘဝရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြျပီးေျမာက္ျပီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွသာလွ်င္ဖြင္ဖို႕မွာထားခဲ့တယ္၊ ျပီးေတာ့အဲ့ဒိေသတၱာကိုလကၡံမဲ့လူဟာလဲ လူအေယာက္တစ္ရာတိတိကို ကူညီပါမယ္လို႕သစၥာဆိုရမယ္တဲ့ေလ။ အဘကအထဲမွာ ဘာပါမွန္းမသိေတာ့ တန္ဘိုးၾကီးပစၥည္းျဖစ္ေနခဲ့ရင္သူသမီးကသာလွ်င္ရသင့္တယ္လို ့ယူဆတဲ့အတြက္ ခင္ခင္ထားကိုပဲလကၡံယူေစခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ခင္ခင္ထားက အဘကိုသာ ယူထားဖို႕ အတန္တန္ေျပာလာတာမို႕အဘကပဲလကၡံယူထားလိုက္တယ္” ဟုုေျပာရင္းေခတၱျငိမ္သက္ေနသည္။ “ဒါဆိုရင္ အဘကလူအေယာက္တစ္တိတိကို ကူညီဖို႕ပါ သစၥာဆိုလိုက္ရတာေပါ့ ဟုတ္လား” ဟုသာဂိကေမးလိုက္သည္။

“ေအးေပါ့ကြယ္၊ ဒီထက္ပိုျပီးနားလည္ရခတ္တာက ကိုယ္တိုင္ဒီတသက္မွာ ကူညီလို႕အေယာက္တစ္ရာ မျပည့္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္ရဲ႕မ်ိဳးဆက္ေတြကိုဆက္ျပီး ကူညီခိုင္းရမယ္ဆိုတဲ့ သက္မွတ္ခ်က္ပါ ပါေနတယ္ကြဲ ့” ဟုုေျပာရင္းသူ ့ေရေႏြးခြက္ေမာ့ခ်လိုက္သည္ “ဒါဆိုရင္ အဘက လူအေယာက္တစ္ရာ တိတိ ကိုကူညီျပီးျပီေပါ့ေနာ္” ဟုသာဂိကေမးသည္။ အဘခ်ိဳကလည္း “ေအး အဲ့ဒိအတြက္မင္းကို အကူညီေတာင္းရတာေပါ့ကြယ္” ဟုေျပာေနစဥ္ သာဂိက နားမလည္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းကို ကုတ္လိုက္သည္။ အဘခ်ိဳက သာဂိနားရႈပ္သြားမွန္းသိ၍ “ဒီလိုသာဂိရဲ႕ အဘကူညီခဲ့တဲ့လူက အခုထက္ ထိ အေယာက္တစ္ရာမျပည့္ေသးဘူးကြဲ ့” ဟုေျပာျပီးေရွဆက္ေျပာမည္အျပဳတြင္ သာဂိက “ဟာဒါဆိုအဘကတစ္သက္လုံးလူေလာကမွာ အၾကာၾကီးေနျပီးဘာျဖစ္လို႕လူအေယာက္တစ္ရာျပည့္ေအာင္

မကူညီနိုင္ရတာလ”ဲ ဟု လူငယ္ပီပီ ေျပာခ်င္ေသာစကားတလုံးကို ရိုးသား ပြင့္လင္းစြာေျပာခ်လိုက္ေလ၏။

ထိုအခါ အဘခ်ိဳက “ေအး သာဂိေျပာလဲေျပာစရာပါပဲ လူ႕ေလာကမွာရွိတဲ့လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားက ငါ့ကိုဘယ္သူက ဘယ္လိုကူညီ္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕သာစိတ္ကူးယဥ္တတ္ၾကတယ္ကြဲ႕၊ ငါကဘယ္သူ႕ကို ဘယ္လိုကူညီလိုက္ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕သိပ္မေတြးၾကဘူး” ဟု မာန္အျပည့္နဲ႕ေျပာလိုက္ ေလ၏။ သာဂိက “ဒါဆိုရင္အဘရဲ႕ဇာတ္လမ္းကိုဆက္ပါဦးအဘ” ဟု ေျပာျပီးေခါင္းကိုငုံ႕ထားလိုက္၏။ “ဒီလိုနဲ႕ ဆရာၾကီးဆုံးသြားျပီးေနာက္သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ခင္ခင္ထားကသူ႕ရဲ႕ရည္းစားေဟာင္းနဲ႕ျပန္ဆက္သြယ္ ျပီးေတာ့ တျခားျမိဳ႕တျမိဳ႕ကိုထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္ကြဲ႕၊ အဘကေတာ့ ဆရာၾကီးလဲမရွိေတာ့ဘူး ၊ သူလဲ သူ႕သမိုင္းသူေရးသြားျပီဆိုေတာ့ ကိုယ္ကတိခံထားတဲ့အတိုင္းလူအေယာက္တစ္ရာကို ကူညီဖို႕ ဆိုျပီး ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာဘက္ကိုခရီးျပန္ႏွင္ခဲ့တယ္ကြဲ႕၊      ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာကျမိဳငယ္ေလးတစ္ခုမွာ
လူေတြကိုကူညီမယ္ဆိုျပီး ေနေနတဲ့ကာလရဲ႕တစ္ခုေသာညမွာခင္ခင္ထားနဲ႕သူ႕အေကာင္အဘ ဆီကိုေရာက္လာခဲ့တယ္အဘဆီမွာရွိေနတဲ့ ဆရာၾကီးေပးခဲ့တဲ့ေသတၱာေလးကို သူအလြန္ဒုကၡ ေရာက္ ေနျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖြင္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကိုလာေျပာတယ္၊ အဘကလည္း ပထမေတာ့ေပးလိုက္ ဦးမလို႕ပါဘဲ ၊ ဒါေပမဲ့ လင္ရွိရဲ႕နဲ႕တျခားတေယာက္နဲ႕လြယ္လြယ္ကူကူလိုက္သြားတဲ့သူ၊ လင္ရွိတဲ့မယားကို ခိုးေျပးေပါင္းသင္းရဲတဲ့သူေတြဟာကာေမသုမစၦာစရကံကို မရွက္မေၾကာက္ၾကဴးလြန္ၾကသူေတြျဖစ္တယ္၊ လူယုတ္မာေတြျဖစ္တယ္၊ အဲ့ဒိအတြက္ ေသတၱာထဲက ပစၥည္းဟာတန္းဖိုးရွိသည္ျဖစ္ေစ တန္ဖိုးမရွိသည္ျဖစ္ေစ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဆရာၾကီးရဲ႕အေမြကို ဒီလိုသားသမီး ဒီလိုတပည့္ေတြ ခံဖို႕မထိုက္တန္ဘူးလို႕စဥ္းစားမိတာနဲ႕ မင္းတို႕လိုလူ႕ေလာကမွာလူျဖစ္လာျပီး လူစဥ္မွီတဲ့ အက်င္သီလ မရွိတဲ့အေကာင္ေတြ ေကာင္မေတြကို ငါ့ဆရာၾကီးရဲ႕အေမြကိုလုံးဝမေပးနိုင္ဘူးကြ လို ့ေျပာခ်လိုက္တယ္၊ အဲ့ဒိလိုေျပာလိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ တစ္ေယာက္က အဘကိုထခ်ဳပ္၊ တစ္ေယာက္ကဓါးနဲ႕ေထာက္ျပီး အခုေပးမလား မေပးဘူးလားလို႕ျခိမ္းေျခာက္ၾကတယ္” ဟု ရင္နင့္ဖြယ္အတိတ္ ကိုျပန္လည္ သတိရသြား ဟန္ျဖင့္ ေရေႏြးခြက္ကို ကိုင္သာကိုင္ထားျပီး မေသာက္ပဲ ျငိမ္သက္ေနသည္။ထိုအခါသာဂိက “ဟာဒါဆိုရင္ အဘကသူတို႕ကိုအညံ့ခံျပီးသူတို႕လိုခ်င္တာကိုေပးလိုက္ရတာေပါ့ ဟုတ္လား” ဟု အဘခ်ိဳဘက္မွ မခံခ်င္
စိတ္အျပည့္ျဖင့္ဝင္ေျပာသည္။အဘခ်ိဳကေတာ့ တည္ျငိမ္ရင့္ၾကက္မႈအျပည့္ျဖစ္ေသာမ်က္ႏွာထားနွင့္ “လူေလးရဲ႕ ေလာကမွာ ရန္ကိုနိုင္ေအာင္ျဖစ္ခ်င္တာလား ၊ စစ္ကိုနိုင္ေအာင္တိုက္ခ်င္တာလား၊ ရန္ကိုနိုင္ေအာင္ျဖစ္ရတာေကာင္းတယ္ ၊စစ္ကိုနိုင္ေအာင္တိုက္တာလဲေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ရန္ကိုမျဖစ္ပဲနိုင္တဲ့သူ၊ စစ္ကိုမတိုက္ပဲနိုင္တဲ့သူ၊ အဲ့ဒိလိုလူမ်ိဳးကိုသာ အမွန္တကယ္ အစြမ္းအစ ရွိတဲ့လူလို႕ေခၚတယ္ကြဲ႕၊ ဟုတ္တယ္ဒါေၾကာင္လဲ အဘက သူတို႕ကိုေျပာလိုက္တယ္ ေအးမင္းတို႕လိုခ်င္ရင္ေတာ့ အခုမရေသးဘူး နက္ျဖန္မွလာယူ၊ အဲ့ဒိေသတၱာက အခုဒီမွာမဟုတ္ဘူး၊ ငါတစ္ျခားေနရာမွာသိမ္းထားတယ္ လို႕ေျပာေတာ”့ ဟုေျပာေနစဥ္မွာပဲ သာဂိကျဖတ္၍ “အဘကအဲ့ဒိလိုေျပာလိုက္ေတာ့သူတို႕ကျပန္သြားေရာလား” ဟုေမးလိုက္ပါသည္။ အဘခ်ိဳကဆက္လက္ ၍ “မေကာင္းမႈကိုမ်ားမ်ားလုပ္တဲ့သူဟာ သူမ်ားကိုယုံၾကည္မႈပိုနည္းတယ္ လူေလးရဲ႕၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႕ဟာမေကာင္းမႈ ေတြကိုသူတို႕ကိုယ္တိုင္ၾကဴးလြန္ၾကျပီး တျခားသူေတြကိုလည္း ဒီလိုၾကံဳလာရင္ဒီလိုလုပ္ၾကမွာပဲလို႕ထင္ၾကတယ္၊ အဲ့ဒိအတြက္ဘယ္သူ႕ကိုမွ အယုံအၾကည္မရွိတတ္ၾကဘူး ဒါေၾကာင့္သူတို႕ကအဘကိုမယုံဘူး၊ ျပီးေတာ့သူတို႕တအိမ္လုံးလိုက္လံရွာေဖြၾကတယ္” ဟုေျပာျပီး ေမာသြား၍ေရေႏြးေသာက္ေနစဥ္ “ဒါဆိုသူတိုရွာေတြ႕ျပီးယူသြားၾကတာေပါ့” ဟုသိလိုစိတ္မ်ားေစာ၍ ေမးလိုက္သည္။ အဘခ်ိဳက“ဘယ္ရမလဲသာဂိရယ္ အဘခ်ိဳကတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သူတို႕ဒိကိစၥနဲ႕ အဘခ်ိဳ ကိုစုံစမ္းျပီးလိုက္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာ အဘကတြက္ထားျပီးသား ဒါေၾကာင့္ဘယ္ေရာက္ေရာက္ အဘခ်ိဳ
ေရာက္ေလရာမွာ အဲ့ဒိပစၥည္းကို အိမ္ေအာက္အလည္တည့္တည့္မွာျမႈပ္ထားေလ့ရွိခဲ့တယ္၊ သူတို႕လဲ ေနရာအႏွံ႕ရွာေဖြလို႕မေတြ႕ၾကတာနဲ႕ နက္ျဖန္ျပန္လာမယ္လို႕ေျပာျပီးဆင္းသြားၾကတယ္၊ ေနာက္တစ္ေန႕ သူတို႕ျပန္လာမဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႕အဘကိုေတြ႕ၾကရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ ကြယ္” ဟုေျပာရင္း ကုန္လုဆဲျဖစ္ေသာဖေယာင္းတိုင္ အထက္တြင္      အသစ္တစ္ေခ်ာင္းထပ္မံစိုက္ညိွလိုက္သည္။   “အဲ့သလို
အဘကေနရာအသစ္    ကိုေျပာင္းလိုက္ေတာ့ သူတိုက စုံစမ္းျပီးထပ္လိုက္မလာၾကေတာ့ဘူးလား အဘရဲ႕”
ဟုသာဂိကေမးလိုက္သည္။အဘခ်ိဳက “သူတို႕လိုခ်င္တဲ့အရာက အဘဆီမွာရွိေနတာဆိုေတာ့မလိုက္ဘဲ ရွိပါ့မလားကြယ္၊ အဘကလည္း သူတိုလိုက္မွန္းသိတာနဲ႕ေျပာင္း၊ အဘကေနရာအသစ္ ေျပာင္းျပီဆိုတာနဲ႕ သူတို႕ကလည္းလိုက္နဲ႕  ေနာက္ဆုံးေအးခ်မ္းမႈရွိျပီး   သူတို႕လုံးဝမလိုက္နိုင္ေတာ့တဲ့     ဒီခင္သာရြာေလးကို
ေရာက္လာခဲ့တာေပါ့ကြယ္” ဟုေျပာရင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ဆက္လက္၍ “အဲ့ဒိလို သူတို႕နဲ႕ စိမ္ေျပးတမ္းကစားေနရတဲ့အတြက္   လူအေယာက္တစ္ရာတိတိကိုကူညီရမယ္   ဆိုတဲ့ကိစၥလည္း ဆုံးခန္းမတိုင္လိုက္ပဲ ေလးဆယ္ကုိးေယာက္မွာတင္ ရပ္ေနခဲ့တယ္၊          ဒါေၾကာင့္ တစ္ရာတိတိျပည့္ဖို႕အ
တြက္  ငါးဆယ့္တစ္ေယာက္တိတိကိုဆက္ျပီးအကူညီေပးဖို႕က်န္ေနေသးတယ္ကြဲ႕” ဟုေျပာရင္း အာေခါင္ေျခာက္သြားဟန္ျဖင့္ ေရေႏြးတစ္ခြက္ကိုေကာက္ေမာ့လိုက္ျပန္သည္။“ဒါဆိုရင္ အဲ့ဒိငါးဆယ ့္တစ္ ေယာက္ ကို က်ေနာ္ကဆက္ျပီး တာဝန္ယူကူညီရမယ္ဆိုပါေတာ” ့ဟု သာဂိေျပာလိုက္သည္။ “ဟုတ္တယ္ သာဂိ အဲ့ဒိငါးဆယ့္တစ္ေယာက္ကို ဆက္လက္အကူအညီေပးရမွာျဖစ္တဲ့အျပင္ အဘတစ္သက္လုံး အႏၱရာယ္ေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕ရင္ဆိုင္ျပီးသိမ္းဆည္းလာခဲတဲ့ ေသတၱာေလးကိုလည္း အေမြအျဖစ္နဲ႕ေပးခဲ့မယ္ အဲ့ဒါကို မင္းကဆက္လက္သိမ္းဆည္းျပီးေတာ့” ဟုေျပာရင္းစကားေျပာအတန္ငယ္ရပ္တန္႕သြားသည္။
သာဂိက “ဆက္ေျပာပါ အဘက်ေနာ္ နားေထာင္ေနပါတယ္” ဟုေျပာလိုက္သည္။ “ေအး အဘေျပာဖို႕က်န္ခဲ့တာတစ္ခုရွိတယ္ အဲ့ဒါကခင္ခင္ထား ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာအဘရဲ႕ ကိုယ္ဝန္ ပါသြားတယ္ဆိုတာရယ္၊ အဲ့ဒိကိုယ္ဝန္ဟာ သားေလးေမြးတယ္ဆိုတာရယ္၊အဲ့ဒိသားက ဆက္ေမြးထားတဲ့ ေျမးမေလးတစ္ေယာက္ရွိေနျပီဆိုတာရယ္ကိုမၾကာေသးခင္ကမွသိလိုက္ရတယ္၊ ဒါေတြက အခုအဘ အကူအညီေတာင္းတဲ့ကိစၥနဲ႕ေတာ့မဆိုင္ပါ၊ အဘလုံးဝမေတြ႕လိုက္ရတဲ့သားေလးနဲ႕ေျမးမေလးကိုလြမ္းဆြတ္
သတိရမိလို႕ပါ ဟုေျပာရင္း သက္ျပင္းကိုၾကီးစြာခ်၍ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာခဲ့သည္။ သာဂိက “အဘအရမ္းပင္ပန္းသြားျပီ္ဆိုရင္ အနားယူျပီးအိပ္လိုက္ပါလား၊ေနာက္ေန႕မွ ထပ္ဆက္ၾကတာေပါ့” ဟု
ေျပာေသာ္လည္း အဘခ်ိဳက “ဒီညဟာအဘအတြက္ ေနာက္ဆုံးညျဖစ္ေနရင္ အဘအတြက္ တာဝန္မေက်သလိုခံစားရျပီး ဘဝဆုံးသြားမွာေပါ့ကြယ္ အဘဆက္ေျပာပါရေစ၊ သာဂိအိပ္ခ်င္ရင္လည္း ဒီတစ္ညေတာ့ ေနာက္ဆုံးသည္းခံျခင္း၊ ေနာက္ဆုံးကူညီျခင္းနဲ႕ဆုံးေအာင္နားေထာင္ေပးပါကြယ္” ဟုု ေျပာသျဖင့္ သာဂိလည္းအလြန္အားနာသြားဟန္ျဖင့္“က်ေနာ္မအိပ္ခ်င္ပါဘူး အဘရဲ႕ အဘခ်ိဳ ကိုစိုးရိမ္လို႕ေျပာမိတာပါ” ဟုျပာျပာသလဲေျပာရွာ၏။ အဘခ်ိဳကလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာျပီး ဆက္လက္၍ “အဘဆုံပါးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီအိမ္ရဲ႕အလယ္တည့္တည့္မွာ အဘျမႈပ္ႏွံထားတဲ့ ေသတၱာေလးကို သာဂိကဆက္လက္ထိမ္းသိမ္းေပးထားပါ၊ ဖြင့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသတၱာေလးရဲ႕စည္းကမ္း
အတိုင္းေပါ့ အင္မတန္ဒုကၡေရာက္ျပီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာျဖစ္ေစ ၊ဘဝရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္ ကိုေရာက္ျပီ ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာျဖစ္ေစ ဖြင့္ၾကည့္နိုင္တယ္” ဟုုေျပာျပီးေရွဆက္ေျပာမည္အျပဳတြင္သာဂိက “အဘကိုယ္တိုင္ ဘာျဖစ္လို႕ဒီေသတၱာေလးကို မဖြင့္ရတာလဲ”ဟုျဖတ္ေမးလိုက္သည္။ အဘခ်ိဳ က “အဘ ဘဝမွာဘယ္လိုအခက္အခဲေတြပဲရွိရွိ ဒုကၡေရာက္တယ္လို႕ဘယ္ေတာ့မွ မခံယူခဲ့တာကတစ္ေၾကာင္း၊ အဘရဲ႕ပန္းတိုင္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဆရာသမားကိုေပးထားတဲ့ကတိအတိုင္း  လူအေယာက္တစ္ရာကိုျပည့္
ေအာင္မကူညီနိုင္ခဲ့တာကတစ္ေၾကာင္းမို႕မဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့ သာဂိရယ္” ဟုေျပာလိုက္သည္။ သာဂိလည္း “ေအာ္” ဟုသာေျပာျပီးဘာမွ်ဆက္မေျပာဘဲ အဘခ်ိဳဆက္ေျပာမည့္စကားကိုသာ ငံ့လင့္ ေနလိုက္ ေတာ့သည္။ အဘခ်ိဳက ျပတ္သြားေသာစကားစကိုျပန္ေကာက္၍ “အဲ့ဒိေသတၱာ ေလးကိုလည္း ဆက္လက္ထိန္းသိမ္း၊ ျပီးေတာ့ ဟိုမွာေတြ႕လား အဘခ်ိဳသြားေလရာပါတဲ့ေသတၱာၾကီးသုံးလုံး” ဟုေျပာရင္း ေခါင္းရင္း၌ထပ္ထားေသာ ေသတၱာမ်ားကိုလက္ညိႈးထိုးျပလိုက္၏။ “ဟုတ္” သာဂိက ေခါင္းညိွမ့္ရင္း ေျပာသည္။ “ေအး အဲ့ဒိအထဲမွာ တစ္လုံးကေဗဒင္နဲ႕ေဆးက်မ္း စာအုပ္ေတြ၊ တစ္လုံးက ပါဠိ သကၠတ အဂၤလိပ္စတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကိုေလ့လာတဲ့စာအုပ္ေတြ၊ တစ္လုံးက အေထြေထြဗဟုသုတလို႕ေခၚတဲ့
ျမန္မာ့သမိုင္း ကမၻာသမိုင္း ပထဝီနဲ႕သမိုင္းစတဲ့စာအုပ္ေတြေပါ့ကြယ္” ဟုေသတၱာမ်ားကို လက္ညိႈး ထိုးျပရင္းေျပာသည္။ သာဂိက “အဘရယ္ က်ေနာ္က ေလးတန္းအထိပဲေက်င္းတက္ခဲ့တာပါ အဲ့ဒိအတြက္ ဒီစာအုပ္ေတြနဲ႕ဘယ္လိုမွအသုံးတဲ့မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ အဘကယူေစခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ယူထားလိုက္ပါ့မယ္၊ ျပီးရင္ေတာ့ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ၾကီးကိုသြားလွဴလိုက္မယ္ေလ” ေျပာလိုက္စဥ္ အဘခ်ိဳက“အထက္တန္းေက်ာင္းမတက္ခဲ့ရလို ့ဒီစာအုပ္ေတြကိုမဖတ္ရဘူးလို႕ဘယ္သူကစည္း ကမ္းခ်က္ ထုတ္ထားလို႕လဲသာဂိရဲ႕” ဟုေမးလိုက္သည္။သာဂိလည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ၍ ေခါင္းကိုသာ အတြင္တြင္ကုတ္ဖို႕ၾကိဳးစားေနမိေတာ့၏။ “ဒီလိုရွိတယ္ သာဂိရဲ႕အဘကမင္းကို အကူညီေတာင္းတာဟာ လူေတြကိုအကူညီေပးရမယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ျဖစ္တယ္၊ အဲ့ဒိအတြက္ မင္းမွာ ဘာပညာမွမရွိပဲ ဘာေတြနဲ႕သြားျပီးအကူညီေပးမွာလဲသူမ်ားကို တစ္ဝက္ေပးခ်င္ရင္ ကိုယ့္မွာတစ္ခုေတာ့ရွိထားမွျဖစ္မွာေပါ့၊ ျပီးေတာ့ မင္းကိုယ္တိုင္ ေျဖထားခဲ့တဲ့ ပညာကသာလွ်င္ အရာရာကိုအလွ်င္ျမန္ဆုံးျပီးေျမာက္ ေအာင္ျမင္ေစနိုင္တယ္ ဆိုတဲ့အေျဖတစ္ခုကို မင္းမွတ္မိလား” ဟုေမးလိုက္သည္။ သာဂိ ဘာမွဆက္မေျပာသာ၍ျငိမ္ျပီးနားေထာင္ေနသည္။ သာဂိ ျငိမ္ေနျခင္းျဖင့္ သူေျပာသည့္ စကားကို ေထာက္ခံေၾကာင္းသိလိုက္ေသာ အဘခ်ိဳက ဆက္လက္၍ ေျပာမည္အျပဳတြင္သာဂိက ဒါဆိုရင္ “အဲ့ဒါေတြကိုက်ေနာ္က ဘယ္လိုသင္ယူရမွာလဲ ဘယ္သူ႕ဆီမွာသင္ယူရမွာလဲ” ဟုေမးလိုက္သည္။ အဘခ်ိဳက “လူေလး မင္းေတာ္တယ္ သာဂိ၊ အဲ့ဒါကို အဘကသင္ေပးမယ္ ဘယ္လိုသင္ယူရမယ္ဆိုတာကိုလဲ အဘကပဲေျပာျပမယ္ ဟုတ္ျပီလား” ဟုေျပာလိုက္၍ သာဂိက “ဒါဆိုဘယ္ေတာ့စသင္ေပးမွာလဲ” ဟုစိတ္
ဝင္တစားျပန္ေမးလိုက္သည္။ “ေအး မင္းစိတ္ဝင္စားတယ္ ေလ့လာခ်င္စိတ္ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းဟာအခုပဲ အဲ့ဒိပညာရပ္အားလုံးကိုတက္ေျမာက္သြားျပီလို႕ မွတ္လိုက္ေတာ့”ဟုေျပာလိုက္၍ သာဂိ ကနားမလည္သည့္ဟန္ျဖင့္ အဘခ်ိဳကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
                  အဘခ်ိဳက သာဂိကို သေဘာေပါက္နားလည္စြာျဖင့္ၾကည့္ရင္း “ဘယ္ဆရာသမားမွ ကိုယ့္တပည့္တစ္ေယာက္ကို ပညာကုန္တတ္ေအာင္မသင္ေပးနိုင္ဘူးကြဲ႕၊ ေအး တပည့္တစ္ေယာက္ကို ပညာကုန္သင္ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ သင္ေပးလို႕ရတဲ့နည္းတစ္နည္းပဲရွိတယ္၊ အဲ့ဒါကေတာ့ ကိုယ္သင္မဲ့ဘာသာရပ္တစ္ခုကို အဲ့ဒိတပည့္ စိတ္ဝင္တစား နဲ႕အစြမ္းကုန္ေလ့လာခ်င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ သြန္သင္ဆုံးမ ေပးရမယ္ အဲ့သလိုဆိုရင္ တပည့္က သူ႕ဘာသာ ပါရဂူေျမာက္တက္ေရာက္တဲ့အထိ သင္ယူသြားလိမ့္မယ္ သာဂိရဲဲ႕” ဟုေျပာရင္းေရေႏြးတစ္ခြက္ ေကာက္ေသာက္လိုက္ျပီးမွဆက္လက္၍ “ေလာကမွာဘယ္ရႈေထာင့္ကၾကည့္ၾကည့္မမွားတဲ့သေဘာတရားေတြရွိတယ္ သာဂိရဲ႕ အဲ့ဒိသေဘာ တရားေတြကို ဗုဒၶရဲ႕အဆုံးမေတြထဲကေနရွာေဖြေတြ႕နိုင္တယ္၊ အဲ့ဒိအတြက္ပါဠိ စာေပကိုေလ့လာရလိမ့္မယ္၊ ျပီးေတာ့ ကာလာမသုတၱန္မွာလည္း ျမတ္စြာဘုရားကခ်စ္သားတို႕ အရာရာကိုဆင္ျခင္သုံးသပ္ျပီးမွယုံရမယ္ ဘယ္သူေျပာတာကိုမွ လြယ္လြယ္နဲ႕မယုံေလနဲ႕ အဆုံးစြန္ထိ ငါဘုရားေျပာတာကိုေတာင္ ငါတို႕ကိုးကြယ္တဲ့

ဘုရားကေျပာတာပဲ ဟုတ္မွာပါေလဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးနဲ႕မယုံေလနဲ႕လို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္ကဲြ႕။ တို႕ရဲ႕ဗုဒၶဟာလည္း ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားတာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေတာင္ ေက်ာ္လာျပီဆိုေတာ့ တခ်ဳိ ့စာေပေတြဟာ မူမွန္အတိုင္းမရွိေတာ့ပဲ ေျပာင္းလဲသြားျပီး အဓိပၸါယ္ေတြအမ်ိဳးမ်ဳိးထြက္ကုန္ၾကတယ္ကဲြဲ႕၊ ဟိုဆရာဟိုလို ဒီဆရာက ဒီလိုနဲ႕အနက္အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ဳိးဖြင့္ဆိုေနတဲ့အထဲမွာမွ ဘယ္ဟာကျဖစ္သင့္၏၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ မျဖစ္သင့္၏ ဆိုတာကို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႕ဆင္္ျခင္သုံးသပ္နိုင္ဖို႕အတြက္ သကၠတ စာေပဆိုတာလိုအပ္လာတယ္ကြဲ႕။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲ့ဒိပါဠိနဲ႕သကၠတ ကေခတ္ျပိဳင္ ဘာသာရပ္ေတြမို႕အတိအက်မဟုတ္ေသာ္လည္း ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္၊ ဘယ္ပါဌ္က ဘယ္အနက္ ထြက္တယ္ဆိုတာအတ္ိအက်သိနိုင္ဖို႕ အတြက္အဲ့ဒိဘာသာရပ္ႏွစ္ခုကိုခ်ိန္ထိုးၾကည့္လို႕ရတာေပါ့ကြယ္။ ျပီးေတာ့ တို႕ေနတဲ့အေရွ႕တိုင္းက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေလ့လာမႈအားေကာင္းျပီးေတာ့ အေနာက္တိုင္းကေတာ့ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေလ့လာမႈအားေကာင္းတယ္။ လူသားတိုင္းမွာက စိတ္ပိုင္းေရာ ရုပ္ပိုင္းပါရွိတဲ့အတြက္ စိတ္အေၾကာင္းေရာ ရုပ္အေၾကာင္းပါေလ့လာသင့္တယ္” ဟုုေျပာရင္း အနည္းငယ္ ပင္ပန္းသြား၍ ေရေႏြး

ေသာက္လိုက္ျပန္သည္။ သာဂိကလည္း စိတ္ဝင္စားလြန္း၍ ဆက္လက္နားေထာင္နိုင္ရန္အတြက္ ျပန္လည္ေနရာယူျပီး ျပင္ဆင္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ ျပီးေတာ့မွ အဘခ်ိဳကဆက္လက္၍ “အဲ့ဒိအေနာက္တိုင္းကပညာရပ္ေတြကို သင္ယူေလ့လာဖို႕အတြက္ အဂၤလိပ္စာဆိုတာ တတ္ကိုတတ္ထားရမဲ့ ပညာရပ္တစ္ခုထပ္ျဖစ္လာတယ္။ျပီးေတာ့ ေဗဒင္ပညာကေတာ့ မတတ္မျဖစ္ရယ္လို႕မဟုတ္ပါဘူး။ တတ္ထားရင္ေကာင္းတဲပညာရပ္ေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ဘာသာတရားကိုအမွီျပဳျပီး အေခ်ာင္ခိုစားေသာက္ခ်င္တဲ့ လူယုတ္မာေတြဟာ သာသနာေဘာင္ထဲကိုဝင္ေရာက္လာၾကျပီး ေဗဒင္တြက္၊ ေဆးကုနဲ႕သကၤန္းပတ္ျပီးစီ္းပြားျဖစ္လုပ္စားလာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိလာသလို တျခားဘာသာျခားေတြကလည္း ဗုဒၶေပၚထြန္းလာလို႕သူတို႕စားေပါက္ပိတ္သြားတဲ့အခါမွာ ရဟန္းေယာင္ေဆာင္ျပီးေတာ့ အင္းအိုင္ခလဲ့ လက္ဖဲြ႕ စတဲ့တႏၱရ မႏၱရေခၚ ဗုဒၶမေဟာၾကားတဲ့ အရာေတြကို ေဟာေလသေယာင္ေယာင္နဲ႕သာသ နာကိုလဲဖ်က္ရင္းသူတို႕ဝမ္းကိုလဲေက်ာင္းရင္းနဲ႕ဝင္ေရာက္လာၾကတယ္။ အဲ့ဒိေတာ့ကိုယ္ကေဗဒင္ကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္တတ္ထားမယ္ဆိုရင္ ဒီေဗဒင္ဟာ ဒီလိုရွိပါတယ္မွန္ေအာင္ေဟာေျပာနိုင္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာမွဆင္းသက္လာျခင္းမဟုတ္ပါ စသည္ျဖင့္ကိုယ္ကတြက္ခ်က္ေပးလိုက္တဲ့လူတိုင္းကိုရွင္းရွင္း လင္းလင္း တရားေဟာလို႕ရတာေပါ့ကြယ္၊ လူဆိုတာ ပုဂၢိဳလ္ခင္ေတာ့တရားမင္တယ္မဟုတ္လားကဲြဲ႕၊ ကိုယ္ကေဗဒင္တြက္ေပးလို ့ခင္လာတဲ့သူကိုတရားမင္ေအာင္ေဟာလို႕ရတာေပါ့ကြယ္။ ေဆးက်မ္း ေတြက ေတာ ့ ကိုယ္တတ္ထားရင္ ကိုယ္ေရွ႕မွာဘယ္သူေတြဘာျဖစ္မလဲ ျဖစ္လာတဲ့သူကိုကုသေပးလို႕ရတာေပါ့။ လူသားေတြကိုေဆးကုေပးတဲ့အလုပ္ ျပဳစုေစာင့္ေလွ်ာက္တဲ့အလုပ္ကေတာ့ ေစတနာ ထားတတ္မယ္ ဆိုရင္အျမင့္ျမတ္ဆုံးအလုပ္ေတြထဲတစ္ခုပဲေပါ့။ အဘရဲ႕လူေတြကိုကူညီရမယ္ဆိုတဲ့ကိစၥကိုလဲ ဒီေဆးပညာနဲ႕ကူညီလို႕ရတာေပါ”့ ဟုေျပာရင္း ျငိမ္၍နားေထာင္ေနေသာ သာဂိကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သာဂိက အဘခ်ိဳေျပာသမွ်ကိုစူးစိုက္နားေထာင္ေနေသာ္ လည္းအေတြးတစ္စုံတရာရွိေနသည့္ပုံမို ့အဘခ်ိဳက “ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲသာဂိရဲ႕” ဟုေမးလိုက္သည္။ “အဘခ်ိဳ ေျပာတဲ့အရာေတြကို တန္ဖိုးရွိတယ္ လို႕လကၡံမိေလ ေဒၚခင္ခင္ထားဆိုတဲ့အဖြားၾကီးကိုေတြးျပီးစိတ္တိုေလျဖစ္ေနတာေလ” ဟုေျပာလိုက္သည္။ “ဘာျဖစ္လို ့လဲသာဂိရဲ႕” ဟုအဘခ်ိဳက ႏွစ္သိမ့္ေသာအၾကည့္ျဖင့္ေမးလိုက္သည္။ “ဟုတ္တယ္ အဘရဲ႕ဒါေၾကာင္မို႕ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးက မိန္းမမေကာင္းေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ ေတာ္ေတာ္္မ်ား ေရးသြား တာ၊  ျပီးေတာ့ က်ေနာ္စဥ္းစားၾကည္ ့တယ္ ဒီေလာက္ေတာ္တဲ့တတ္တဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကိုမွျပစ္ျပီး ရည္းစားေဟာင္းေနာက္လိုက္သြားတယ္္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးလို႕ေပါ့အဘရဲ႕ က်ေနာ္ေတာ့ ေတြးရင္းနဲ႕မိန္းမဆိုတာေတြကိုရြံျပီးေတာ့ ေၾကာက္လာျပီအဘေရ” ဟုမိမိခံစားခ်က္ကို မကြယ္မဝွက္ ပဲ ပကတိရိုးသားမႈအျပည့္ျဖင့္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ပမာေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါ အဘခ်ိဳမွ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာရင္း “မင္းက ဆရာေတာ္ၾကီးေရးတဲ့ မိန္မ မေကာင္းေၾကာင္း စာေတြေလာက္ဖတ္ဖူးတာကိုးကြ ၊အဲ့ဒိစာေတြေရးျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ မိန္းမေတြနဲ႕ပတ္သက္လို ့ဆရာေတာ္ဘာေတြဆက္မိန္႕သြားတယ္ဆိုတာကိုမွ ဆက္မေလ့လာတာကြ ဟားဟားဟား” ဟုဆက္တိုက္ရယ္ေမာလိုက္ျပီးမွ ဆက္လက္၍ “ဒီမယ္ သာဂိ ေလာကမွာေလ့လာတယ္ ဆည္းပူးတယ္ဆိုတာအစေလးနဲ႕ရပ္တန္႕မထားနဲ႕၊အဆုးံစြန္ထိလိုက္ေလ့လာ ရတယ္ ၊ေလ့လာျပီးသားကို
လည္း မွန္လား မွားလား ျဖစ္သင့္လား မျဖစ္သင့္လား ဆိုတာကို ယုတၱိရွိရွိစဥ္းစားရတယ္ကဲြ႕၊ ေအး အဲ့ဒိယုတၱိဆိုတာကလည္း သဘာဝယုတၱိ အာဂမယုတၱိရယ္လို႕ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ကြယ္၊ ဝါဒတစ္ခု ယုံၾကည္ခ်က္တစ္ခု ကိုလကၡံေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒိယုတိၱႏွစ္ပါးနဲ႕ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ရတယ္၊ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ျပီဆိုေတာ့မွ လကၡံရတယ္။  အဲ့ဒါကိုပဲယုတၱိရွိတယ္လို႕ေခၚတာကဲြဲ႕” ဟုေျပာရင္း ေရေႏြးေသာက္ဖို႕ဟန္ျပင္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္သာဂိက “ဘာေတြလဲ အဘခ်ိဳရယ္ အာဂမယုတၱိေတြေရာ သဘာဝယုတၱိေတြေရာ က်ေနာ္နားမလည္ေတာဘူး” ဟုေျပာသည္။အဘခ်ိဳက “နံက္မွာ ေနထြက္ တာသဘာဝ၊ ညေနမွာေနဝင္တာလည္းသဘာဝပဲ။ ေနထြက္ရင္ အေႏြးဓါတ္ကိုရတာလဲသဘာဝျဖစ္သလို ေနဝင္သြားရင္ အေႏြးဓါတ္ေတြ ေလွ်ာ့က်သြားတာဟာလဲသဘာဝပဲ ဘယ္သူမွ လိုက္လုပ္လို႕ျဖစ္ ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ငွက္ေတြပ်ံတာ ငွတ္ရဲ႕သဘာဝျဖစ္သလို ငါးေတြေရကူးတာဟာလဲ ငါးရဲ႕ သဘာဝပဲျဖစ္တယ္ ၊ ေအးတစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ားမင္း မိုးေပၚပ်ံတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ ကိုသူ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္လို႕ေျပာရင္မင္းလကၡံမလား” ဟုေမးလိုက္၍ သာဂိ ကေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ “ဘာျဖစ္လို႕လက္မခံရတာလ”ဲ ဟုဆက္ေမးလိုက္သည္။သာဂိကလည္း “မျဖစ္နိုင္လို႕ပါ” ဟု လြယ္လြယ္ ပင္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ “ေအး အဲ့ဒိလိုမျဖစ္နိုင္တာကို သဘာဝမက်ဘူး သဘာဝယုတၱိမရွိဘူးလို႕ေခၚတယ္၊ ျပီးေတာ့ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္ေတြ အဲ့ဒိပါဠိေတြကို ထပ္မံခ်ဲ႕ထြင္ရွင္းလင္းထားတဲ့အ႒ကထာ စ တာေတြကို အာဂမလို႕ေခၚတယ္။ ကဲထားပါေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ ခင္ခင္ထားတို႕ကမင္းကိုေျပာမယ္ကြာ သူတို႕က ခ်စ္သူရည္းစားေဟာင္းေတြ အတူတူျပန္ေနတာ ထြက္ေျပးတာမွန္ပါတယ္လို႕ေျပာရင္မင္းလကၡံမလား” ဟုေမးလိုက္သည္။ သာဂိက “ဘယ္လကၡံမွာလဲအဘရဲ႕” ဟုျပန္ေျဖသည္။“ဘာေၾကာင့္လဲသာဂိရဲ႕” ဟုေမး၍ သာဂိက “ငါးပါးသီလထဲမွာ သူမ်ားသားမယားကိုမျပစ္မွာမၾကဴးလြန္ရလို႕ပါတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ေပါ့အဘရဲ႕” ဟုျပန္ေျဖလိုက္သည္။ “ေအး အဲ့သလိုဘုရားေဟာ က်မ္းဂန္နဲ႕ မညီညြတ္တဲ့ စကားတလံုး အယူဝါဒကိုလဲသဘာဝမက်ဘူး၊အာဂမယုတၱိမရိွဘူးလို႕ေခၚတယ္ သာဂိရဲ႕”ဟုေျပာျပီး ေခါင္းတဆတ္ ဆတ္္ ျငိမ့္၍သာဂိကိုစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ႏွစ္ဦးလုံးဘာဆက္ေျပာရမည္ မသိ တိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။ တခဏမွ်ျငိမ္သက္ေနၾကျပီးမွ သာဂိက ခ်က္ခ်င္းသတိရသြားဟန္ျဖင့္ “က်ေနာ္မိန္းမေတြ ကိုရြံေၾကာက္ ျဖစ္သြားရတာနဲ႕ အဲ့ဒိအာဂမယုတၱိ သဘာဝယုတၱိေတြနဲ႕ဘာဆိုင္လို႕လဲအဘရဲ႕”ဟု ထေမးလိုက္၏။ “ဆိုင္ပါေသာ္ေကာ သာဂိရယ္ မင္းေျပာခဲ့တဲ့ စကားကိုေကာက္ခ်က္ခ်ရမယ္ဆိုရင္ မင္းအေနနဲ႕မိန္းမေတြအေပၚမွာ  အထင္ေသးတဲ့  စိတ္ဝင္သြားတယ္ဆုိတာရယ္    မိန္းမေတြရဲ႕ဆိုးသြမ္းပုံကို
ေရးထားတဲ့ စာေပေတြကိုအဟုတ္ အမွန္ဆိုတဲ့ခံယူခ်က္တစ္ခုဝင္သြားတယ္ ဟုတ္လား မဟုတ္ဘူးလား ကဲေျပာစမ္းပါဦး ေမာင္သာဂိ” ဟုအဘခ်ိဳက ျပဳံးစိစိျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။ သာဂိက ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖင့္ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းကိုဝန္ခံလိုက္သည္။ “ေအးအဲ့ဒိအတြက္ အဘခ်ိဳရွင္းျပမယ္ ကဲြ႕ ဘုရားရွင္လက္ ထက္ေတာ္ အခါတုန္းက ရဟန္းေတာ္ အခ်ိဳ႕ဟာ ဟိုးေရွးေရွးဘဝကသူတို႕နဲ့ေတာ္စပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ မယားေဟာင္းေတြကို ဒီဘဝမွာျပန္ေတြ႕ၾကေတာ့ လူလူခ်င္းမသိၾကေပမဲ့ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ေတာ္စပ္ခဲ့ဘူး တဲ့လင္မယား ဆိုတဲ့ေရစပ္ေၾကာင့္ဒီဘဝမွာလဲ့ ျမင္ျမင္ျခင္းခ်စ္မိၾကတယ္ စဲြလမ္းမိၾကတယ္။ ဒီေတာ့ မိန္းမေၾကာင့္လူထြက္ခ်င္စိတ္ေပါက္တဲ့ ရဟန္းအခ်ိဳ့ကိုလူမထြက္ေစခ်င္လို႕သူတိုနဲ႕ကြက္တိျဖစ္မဲ့တရား၊ ကၽြတ္တန္းဝင္မဲ့တရားကိုဘုရားရွင္ကေဟာၾကားေပးရတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားဆိုတာ ဒီတစ္ေယာက္ ကို ဒီတရားနဲ႕ခၽြတ္လို႕ရေပမဲ့ ဟုိတစ္ေယာက္ကို ဒီတရားနဲ႕ခၽြတ္လို႕ရခ်င္မွရတာကြဲ႕၊ ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္သူဟာ ဘယ္တရားနဲ႕မွကၽြတ္တန္းဝင္မယ္ဆိုတာကို ဥာဏ္ေတာ္နဲ႕ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျပီးမွ ေဟာထားတာကြဲ႕ မင္းထင္သလို မိန္းမ မေကာင္းေၾကာင္းေတြကို ေဟာထားခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒိတရားေတာ္ေတြကို လြယ္လြယ္ကူကူ နဲဲ႕မွတ္လိုသားလို႕ လြယ္ေအာင္ဆိုျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ ကဗ်ာအလကၤေတြသီးကုံးျပီး ေရးစပ္ထားခဲ့တာပါ၊မိန္းမအေၾကာင္းဆိုတာက ဆရာေတာ္စပ္ဆိုထားခဲ့တဲ့ စာေပေပါင္းမ်ားစြာထဲကမွ တစိတ္တေဒသပဲရွိပါတယ္” ဟုေျပာရင္း ေျခာက္သြားေသာ အာေခါင္ကိုေရစြတ္ေသာသေဘာျဖင့္ ေရေႏြးတစ္ငုံကိုငုံလိုက္သည္။ ထိုအခါ သာဂိက “အဘေျပာတဲ့ ဆရာေတာ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘာေတြဆက္မိန္႕သလဲဆိုတာ ေျပာျပပါဦးအဘရဲ႕”ဟုေမးေသာေၾကာင့္အဘခ်ိဳက “ေအး ဟုတ္တယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အဘလဲအေသခ်ာေတာ့ မဖတ္ဖူးပါဘူး သာဂိရယ္ တို႕မ်ားဆရာအစဥ္အဆက္ ေျပာစမွတ္ရွိတဲ့ျဖစ္စဥ္ေလးကေတာ့ ....ဆရာေတာ္ၾကီးကအဲ့ဒိလို မိန္းမ မေကာင္းေၾကာင္း ေရးစပ္မႈေတြမ်ားတဲ့အတြက္တခ်ိဳ႕ေသာ ဒကာေတြက ဆရာေတာ္ဘုရား မိန္းမေတြက အဲ့သေလာက္ထိဆိုးသြမ္းတယ္ဆိုရင္ျဖင့္ မိန္းမေတြကိုဘယ္လိုလုပ္ျပစ္ဖို႕သင့္ပါလဲဘုရားလို ႕ေလွ်ာက္ထားၾကသတဲ့။ ဆရာေတာ္ ကလည္း ေအးအဲ့ဒိမိန္းမေတြကို ေဖာင္ၾကီးၾကီးဖဲြ႕ျပီး ပင္လယ္ထဲ့ေမွ်ာ
ပစ္ရမယ္ ဒကာတို႕ရဲ႕ ဟုမိန္႕သတဲ့၊ အဲ့ဒိေတာ့ ဒကာတစ္ဦးက ဟုတ္တယ္ ဆရာေတာ္မိန္႕တာမွန္တယ္ တပည့္ေတာ္လည္း အဲ့ဒိလိုပဲလုပ္ျပစ္ခ်င္တယ္ ဘုရား လို႕ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ဆရာေတာ္ က လုပ္တာလဲလုပ္ၾကေပါ့ အဲ့ေမွ်ာမဲ့ေန႕မွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကိုလဲအသိေပးပါဦးလို႕မိန္႕လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဒကာတစ္ဦးက ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ေမတၱာသုတ္ရြတ္ေပးလိုက္မလို႕လားဘုရား လို႕ထေလွ်ာက္ပါတယ္။ အ့ဲဒိေတာ့ ဆရာေတာ္ကမဟုတ္ဘူး ဘုန္းဘုန္းပါ အဲ့ဒိေဖာင္နဲ႕လိုက္သြားမလို႕ပါ လို႕ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ဒကာေတြအားလုံးဘာဆက္ေျပာရမည္ မသိျငိမ္သြားၾက၍ ဆရာေတာ္ က ဟုတ္တယ္ တို႕မ်ားဘုန္းၾကီးေတြလဲ ဒီဒကာမေတြ သဒၶါတရားေကာင္းလြန္းလို႕ အခ်ိန္ကုန္ခံ အလုပ္ရႈပ္ခံျပီး ဆြမ္းခ်က္ကပ္ လွဴဒါန္းေနလို႕သာ သာသနာအတြက္ အသက္ဆက္ေနနိုင္တာဒကာေတြခ်ည္းပဲရွိျပီး ဒီဒကာမေတြသာ မရွိေတာ့ရင္ တို႕မ်ားလဲ ဆြမ္းကပ္မယ့္လူ ဆြမ္းေလာင္းမဲ့လူ မရွိလို႕သာသနာလဲ ျပဳနိုင္မွာ မဟုတ္သလိုစာသင္စာခ်အလုပ္ေတြလဲလုပ္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႕မိန္႕လိုက္သတဲ့ .....ဒီေတာ့ သာဂိေရ မင္းမွတ္ထားရမွာကေတာ ဆရာေတာ္ဟာ မိန္းမမေကာင္းေၾကာင္း ေတြခ်ည္း သက္သက္ ေရးဖြဲခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားေဟာက်မ္းဂန္ေတြကိုေနာင္လာေနာက္သားေတြမွတ္သားရ လြယ္ကူေအာင္ ေရး စပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာရယ္၊ ေလာကမွာ မိန္းမလည္းမေကာင္းသူရွိသလို ေယာက္်ား လည္း မေကာင္းသူရွိတယ္၊ ဘုရားေခတ္ ကစိဥၥမာဏလိုိမိန္းမယုတ္ရွိသလို ေဒဝဒတ္ လို ေယာက်္ားယုတ္ ေတြလဲရွိခဲ့တာပဲ၊ အဲ့ဒိေတာမိန္းမရယ္ ေယာက်္ားရယ္လို႕သတ္မွတ္ခဲြျခားျခင္းမျပဳပဲ ဆိုးတဲ့သူကလည္း မိန္းမ ေယာက်္ား မဟုတ္ ဆိုးက္ုိဆိုးတယ္၊ ေကာင္းတဲ့သူကလည္း မိန္းမေယာက်္ား မဟုတ္ ေကာင္းကိုေကာင္းတယ္ ဆိုတာရယ္ ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးမွတ္သားထားရမယ္” ဟု ေရေႏြးၾကမ္း တခြက္ ေမာ့ေသာက္ ရင္းေျပာလိုက္ပါေလေတာ့သတည္း။

တီအာဝုိင္