ခင္သာဇာတိ ေမာင္သာဂိ(၉)

အခန္း(၉)ကိုရင္သာဂိ

 

      ျပာလဲ့ေတာက္ပျပီး မိုးတိမ္ကင္းရွင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ျပာၾကီး၏ေအာက္တြင္ တေယာက္တည္း မတ္မတ္ ရပ္ရင္း တစုံတရာကိုိစူးစိုက္ၾကည္ရႈေနမိ၏။ေလသည္ တခါတရံတြင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တိုက္ခတ္ လာျပီး တခါတရံေလႏုေအးေလးတိုက္ခတ္၏။သာဂိ၏စိတ္သည္လည္း ၄င္းတိုက္ခတ္ေနေသာ ေလ၏ သ႑ာန္ ႏွင့္တူစြာ ျငိမ္သက္လိုက္လႈပ္ရွားလိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ေန၏။ေကာင္းကင္ျပာကိုေနာက္ခံထားလွ်က္ရွိေသာ

 ေရႊရီ၏အျပဳံးေလးမ်ားေပၚလာလွ်င္ သာဂိ၏နူးုည့ံေသာစိတ္အစဥ္သည္ လႈပ္ခတ္ေရြလွ်ားလာျပီး မင္းေပးခဲ့တဲ့ ကတိေတြဟာ အေပ်ာ္တမ္းမဟုတ္ဘူး သာဂိ          ဟူေသာအသံနဲ႕  အတူေပၚလာေသာ   အဘခ်ိဳ၏ မ်က္နွာ ကိုျမင္လွ်င္ ျငိမ္သက္ ေအးေဆးသြားတတ္၏။ သာဂိ၏ ခႏၶၶာကိုယ္ တည္းဟူေသာ နိုင္ငံေတာ္တခုတည္းတြင္ႏွလုံးသားသည္တခါတရံမင္းမူအုပ္စိုး၍တခါတရံတြင္အသိဥာဏ္တည္းဟူေသာ

ဦးေႏွာက္ကမင္းမူအုပ္စိုး၏။အသိဥာဏ္နွင့္ႏွလုံးသားထိုးစစ္ထိုးေနျခင္းဟုလည္းဆိုနိုင္၏။အသိဥဏ္က

အနိုင္ရေသာအခါတြင္အဘခ်ိဳသည္ဦးစားေပးအဆင့္သို႕ေရာက္လာ၏။ႏွလုံးသားကအနိုင္ရေသာအခါတြ

င္ေရႊရီသည္ ဦးစားေပးအဆင့္သို႕ေရာက္လာ၏။၄င္း ေရႊရီႏွင့္ အဘခ်ိဳတို႕၏မ်က္နွာမ်ားကိုျမင္ေယာင္လာမႈသည္တျဖည္းျဖည္းျမန္လာ၏။ထို႕ေၾကာင့္သာဂိ၏ စိတ္ျဖစ္စဥ္ေျပာင္းလဲမႈသည္လည္း လႈပ္ရွားလိုက္ ျငိမ္သက္သြားလိုက္ႏွင့္ျဖစ္လာ၏။ကိုယ့္ခံစားမႈေဝဒနာကို ကိုယ္တိုင္ျပန္သုံးသပ္မိ၏။ ၄င္းေဝဒနာကိုမၾကိဳက္။ လုံးဝမခံစားလို။ သို႕ေသာ္ ၄င္းမ်က္နွာႏွစ္ခုသည္ တျပိဳင္နက္ေပၚလာသည္ဟု ထင္ရေလာက္ ေအာင္ ျမန္ဆန္ လာခဲ့သည္။မခံစားနိုင္တဲ့အဆုံး သြားၾက သြားၾက ငါ့အနားကိုဘယ္သူမွမလာနဲ႕သြားၾက     ဟု ထ ေအာ္ျပစ္လိုက္သည္။

          ဆရာေတာ္က ေရလာတိုက္သည္။ သာဂိ စိတ္ကိုျငိမ္ျငိမ္ထား။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ေတြ အားလုံးကို ခဏေလာက္ ၾကိဳးစားျပီး ေမ့ထားလိုက္ ဟုေျပာ၍ ပုတီးတကုံး ေပးျပီး ျပန္ၾကြသြားသည္။ အိမ္မက္မက္၍ ထေအာ္မိေၾကာင္းကိုသိ၍ အနည္းငယ္လန္႕မိသလို ရွက္လည္းရွက္မိသည္။ နဖူးျပင္ေပၚမွ စီးက်ေနေသာ ေဇာေခၽြးမ်ားကို  လက္နဲ႕  ပြတ္သပ္လိုက္ရင္း           ဆရာေတာ္  လာခ်ေပးသြားသည ့္      ေသာက္ေရကို
ေသာက္ျပီး  အိပ္မက္ဆိုတာ  မိမိကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့အရာေတြ၊  ၄င္းအရာေတြနဲ႕   ဆက္စပ္ကိရိယာေတြ၊ေနရာေဒသေတြ၊ ျပီးေတာ့ေနာက္ အနာဂတ္မွာျဖစ္လာမဲ့အရာေတြ၊ အဲ့ဒိသုံးခု ထဲကတခုခုက မိမိရဲ႕မသိစိတ္မွာ လာေရာက္ကပ္ျငိျဖစ္ေပၚလာျခင္းပဲျဖစ္တယ္ လို႕ဆရာေတာ္ မိန္႕ၾကားခဲ့တဲ့စကား ဟာသိပ္မွန္တာပါလားဟု ေတြးရင္း သက္ျပင္းရွည္ၾကီး တခုကိုခ်လိုက္သည္။