Friday, August 29, 2014

ခင္သာဇာတိ ေမာင္သာဂိ(၁၂)


အခန္း(၁၂)ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ကိုရင္သာဂိ
  
         
               ကုိရင္သာဂိသည္ ကိုရင္ဝတ္ဖို႕ အတြက္ အခ်ိန္ကာလ အတိုင္းအတာ တခုထ္ိၾကာျမင့္စြာေစာင့္
ဆိုင္းခဲ့ရသည္။ အခု မိမိရဲ႕ ဆႏၵအတိုင္း ကိုရင္ ဝတ္ခြင့္ရခဲ့ေပျပီ။  ရရွိခဲ့ေသာ အခြင့္အေရးကို  လက္လြတ္မ
ခံသင့္    ဟု နားလည္သည္။    အခြင့္သာခိုက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္ အမိုက္နင့္ျပင္ ရွိေသးေလလိမ့္လား၊ အခြင့္
သာဆဲမွ  မခဲခ်င္လွ်င္  အလြဲနင့္ျပင္  ရွိေသးေလလိမ့္လား၊    အခြင့္သာတုန္းမွ  မရုန္းခ်င္လွ်င္  အရံႈးနင့္ျပင္
ရွိေသးေလလိမ့္လား  စသည္  စသည္ျဖင့္ ငယ္စဥ္  ေတာင္ေက်းကေလး  ဘဝကတည္းက ဆရာေတာ္ၾကီး
ကုိုယ္တိုင္ ႏႈတ္တိုက္ သင္ၾကား ေပးထားသည့္ အဆုံးအမ လကၤာပိုဒ္ေလးမ်ားကို အထပ္ထပ္အခါခါရြတ္ဆို
သည္။   ႏွလုံးသား  ေရးရာမ်ားကို   ကာမတဏွာ အျဖစ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊  သံသရာ    လည္ပတ္ျခင္း၏  အေၾကာင္း    အျဖစ္ျဖင့္  လည္းေကာင္း   ရႈျမင္နိုင္ေအာင္   ၾကိဳးစား၍   မရခဲ့ေသာ္လည္း မိမိဝတ္ဆင္ထား
ေသာအရာ (သကၤန္း) သည္ ဘုရားပေစၥကဗုဒၶါ  စေသာ ပုဂိၢဳလ္ျမတ္တို႕၏ အသုံးအေဆာင္ပါလား ဟူသည့္
အသိတစ္ခ်က္ေၾကာင့္  သကၤန္းႏွင့္ ႏွလုံးသားေရးရာ မ်ားကို  စည္းတဖက္ျခား ေစနိုင္ခဲ့သည္။   ထို႕ေၾကာင့္
ေရႊရီ ဟူေသာနာမည္ႏွင့္ ရင္ခုန္သံ ဟူေသာ ခံစားခ်က္ မ်ားသည္ပင္လွ်င္ စၾကာဝဠာ တံတိုင္းၾကီး၏ အျပင္
ဘက္တြင္ေရာက္ရွိေနေပျပီ။

Wednesday, August 20, 2014

ခင္သာဇာတိ ေမာင္သာဂိ(၁၁)

အခန္း(၁၁)ေမာ္နီတာ သီတာဦး



 "ေမာ္နီတာ လုပ္ခ်င္တဲ့သူလက္ညိႈးေထာင္’’
ဆရာမ ေဒၚျဖဴျဖဴေအာင္မွ စာသင္ခန္းအတြင္းရွိ တပည့္မ်ားအား ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သီတာဦးက ပထမဦးဆုံး  လက္ညိႈးေထာင္လိုက္သည္။   အတန္းသူ အတန္းသားအားလုံးက     အံ့ၾသေသာ အၾကည့္ျဖင့္ဝိုင္းၾကည့္ၾကသည္။  အခ်ိဳ႕ကလဲ ေလွာင္ခ်င္ၾကသည္။  အခ်ိဳ႕ကလဲ ေျပာင္ခ်င္ၾကသည္။   အခ်ိဳ႕ကလဲ      ခ်ီးမြမ္းလိုဟန္ရွိၾကသည္။   အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္  ၄င္းတို႕မွာ  သီတာဦး ႏွင့္ရွစ္တန္း   ကိုအတူေအာင္ခဲ့သူမ်ားျဖစ္ျပီး             သီတာဦးမွာအတန္းထဲတြင္အငယ္ဆုံးျဖစ္သည္ကိုအားလုံးလိုလိုက
သိထားၾကေသာေၾကာင့့္္္ျဖစ္သည္။သီတာဦး  ကေတာ့ ေထာင္ထားသည့္    လက္ညိႈး ကိုျပန္မခ်ေသးဘဲ  ဆရာမကိုသာ  မ်က္ႏွာမူထားသည္။ၾကည္လင္ျခင္း၊  ရဲရင့္ျခင္း၊  တည္ျငိမ္ျခင္း   တို႕ကအျပည့္။   ခဏအၾကာတြင္ ကိုးတန္းကို တစ္ႏွစ္က်ျပီးသူနိုင္လင္းကထပ္္ေထာင္လိုက္သည္။

                           ဆရာမက "ကဲေမာ္နီတာ လုပ္ခ်င္တဲ့သူ ဒီႏွစ္ေယာက္ပဲလား၊ တျခား ဘယ္သူ ရွိေသး လဲ"  ဟုေမးသည္။အားလုံးက ဆိပ္ဆိပ္ေနသျဖင့္ဆရာမက ဆက္လက္၍..        "သမီးက လက္ညိႈး အရင္ ေထာင္ တယ္ ဆိုေတာ့ ဘာျဖစ္လို႕ေမာ္နီတာလုပ္ခ်င္ရတာလဲ ဆိုတာကို အတန္းေဖာ္ ေတြနဲ႕  ဆရာမ သိရေအာင္ ေျပာျပလို႕ရမလားသီတာဦး"…
                "ဟုတ္ကဲ့..ဆရာမ…သမီးအေနနဲ႕သူမ်ားရဲ႕ေနာက္လိုက္မလုပ္ခ်င္တာရယ္၊သမီးကိုယ္တိုင္စံျပ တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႕ အတန္းေဖာ္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕အေရွ႕မွာေနျပသြားခ်င္တာ ရယ္ ေၾကာင့္ ေမာ္နီတာ လုပ္ခ်င္တာပါ"ဟုေျပာလိုက္သည္။အားလုံးက ေကာင္းခ်ီးေပးသည့္ အၾကည့္မ်ားႏွင့္ဝုိင္းၾကည့္ၾကသည္။ဆရာမ ျဖဴျဖဴေအာင္ကလည္း ႏွစ္လိုအားရသည့္ဟန္အျပည့္။နိုင္လင္း
ကေတာ့ မသိမသာမ်က္နွာတစ္ခ်က္မဲ့သြားသည္။

Saturday, August 2, 2014

ခင္သာဇာတိ ေမာင္သာဂိ(၁၀)

အခန္း(၁၀) ပညာသည္ သားအမိ



ေဗဒင္တြက္ခ်င္လို႕ပါရွင္…                                                                                                                                                                 ပဲခူးျမိဳ႕    ေရႊေမာ္ေဓာဘုရားအေရွ႕ဘက္မုဒ္   ဦးခႏၱီေစာင္းတန္း  အခင္းကို က်က်နနခင္းလွ်က္တင္ပလႅင္ ဖဲြ႕ထိုင္ျပီး ပုတီးစိတ္ေနဟန္ရွိေသာ ေဗဒင္ဆရာအား သီတာဦးကေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။  ၄င္းေဗဒင္ဆရာ သည္  အသက္ေလးဆယ္ခန္႕ ရွိ၍   ညိုပုတ္ပုတ္တီရွပ္အက်ီၤကို၀တ္ထားသည္။ခါးကိုဆန္႕လွ်က္မ်က္လုံးကို   စုံမိွတ္ျပီး ပါးစပ္  ကလည္းမည့္သည့္  အရာမ်ားကို  ရြတ္ဖတ္ေနသည္မသိရြတ္ဖတ္ေနသည္။    သီတာဦးမွာ အသက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ခန္႕ရွိျပီး  ဟသၤသာကုန္းမွေန၍ ပဲခူးျမိဳ႕အမွတ္(၃)ေက်ာင္းတြင္ (၉)တန္း တက္ေရာက္ေနသူျဖစ္သည္။  ဟသၤာကုန္းႏွင့္  အမွတ္(၃)ေက်ာင္းသည္ အလြန္ေဝးျပီး ၄င္းထက္နီးေသာ ေက်ာင္းမ်ားရွိပါေသာ္လည္း သီတာဦးက၄င္းေက်ာင္းကိုသာ တက္လိုသည္  ဟုဆို၍ မိခင္ေဒၚသီမွ ၄င္း၏ဆႏၵကို လိုက္ေရာကာ အမွတ္(၃)ေက်ာင္းအပ္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။  သီတာဦးသည္ ေက်ာင္းသြားတိုင္း ဦးခႏၱီေဆာင္းတန္းၾကီးကို ေျခလွ်င္ေလွ်ာက္ျပီး ေရႊေမာ္ေဓာ္ဘုရား အေနာက္ဘက္မုဒ္ သို႕ ေရာက္မွာသာလွ်င ္ကားစီး၍ ေက်ာင္းသို႕ဆက္သြားေလ့ရွိျပီး  အျပန္လည္း ထိုနည္းအတိုင္းေက်ာင္းမွ ေရႊေမာ္ေဓာဘုရား အေနာက္ဘက္မုဒ္သို႕ ကားစီးျပီး ဦးခႏၱီေဆာင္းတန္းမွ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ျပန္လာျခင္းျဖစ္ သည္။  လမ္းမေလွ်ာက္ဘဲ ကားစီး ခရီးအစ အဆုံးကားစီး၍ရနိုင္ေသာ္လည္း သို႕လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းမွာ က်မၼာေရးေလ့က်င့္ခန္း  အထူးလုပ္စရာမလိုေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊  ေန႕စဥ္ေရႊေမာ္ေဓာဘုရားၾကီးကို ဝင္ေရာက္   ဖူးေမွ်ာ္နိုင္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း   အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ  ျဖစ္သည္     ဟုသီတာဦးက ခံယူထားသည္။                           ထို႕ေၾကာင့္ေဒၚသီက ၄င္းအသြားအျပန္အတြက္ အစစအရာရာအစဥ္ေျပေအာင ္စီစဥ္ေပးေသာ္ လည္းနည္းျဖင့္သာ  ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ျပဳခဲ့သည္။အခုလည္းေက်ာင္းမွ အျပန္တြင္ ေရႊေမာ္ ေဓာ္ ဘုရားကိုဖူးေျမာ္ျပီး ဦးခႏၱီေဆာင္းတန္းတြင္ ေတြ႕ေသာ ေဗဒင္ဆရာအား သြားေရာက္ေျပာၾကား ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ေဗဒင္ဆရာသည္ ၄င္း၏ေရွ႕တဲ့တဲ့ေအာင္နိမိတ္ေဆာင္ေသာဟူသည့္ စာလုံးငယ္ အား အေပၚ တြင္ ေရး၍ ၄င္းေအာက္ဆရာေအာင္ဟူေသာ နာမည္ကို စာလုံးၾကီးၾကီးျဖင့္ေရးသားထား ၏။ ေဗဒင္ ဆရာသည္ မၾကားဟန္ျပဳေနျခင္းေလာ တကယ္ပဲမၾကားျခင္းေလာ။မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ရယ္မသိ ဘာမွ်ျပန္မေျပာပဲ ရွိသျဖင့္ ေနာက္တၾကိမ္ထပ္ေျပာလိုက္သည္။
ေဗဒင္တြက္ခ်င္လို႕ပါ ရွင့္…..